Ο Tony Καμολίκης, ταξίδεψε στην Ιρλανδία (Ireland) για τον απλό λόγω ότι αγαπάει την μουσική και όχι μόνο! Αν δεν σε πείθει ή δεν καταλαβαίνεις το γιατί, τότε καλύτερα να διαβάσεις αυτά που έχει να σου “πει”.. Άλλωστε ένα ταξίδι πρέπει να έχει και ένα σκοπό ή μια αιτία…
Η δική μου πρώτη επαφή με την πόλη ήταν -εν αγνοία μου- όταν πιτσιρίκι διάβαζα τα «Ταξίδια του Γκιούλιβερ» του Τζόναθαν Σουίφτ και τρόμαζα με τον «Δράκουλα» του Μπραμ Στόκερ. Είχα χορέψει όμως και με τα τραγούδια του Φιλ Λάινοτ των Thin Lizzy και του Bono των U2, ενώ το «I don’t like Mondays» των Boomtown Rats το τραγουδούσαμε στην πενταήμερη με το σχολείο.
Μεγαλώνοντας, εν γνώσει μου πλέον διάβαζα τους Ιρλανδούς συγγραφείς, έβλεπα παραστάσεις έργων του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, του Οσκαρ Ουάιλντ και του Σάμιουελ Μπέκετ, προσπαθώντας να μεταφράσω το δικό του «Οχι Εγώ». Ταξιδεύοντας στο Δουβλίνο είχα τη λαχτάρα να γνωρίσω την πόλη που γέννησε και ενέπνευσε τόσους καλλιτέχνες.
Ταξίδεψε στην Ιρλανδία, πάρε ότι μέσο μεταφοράς χρειαστεί, ρώτα, ανακάλυψε και σίγουρα θα ανταμειφθείς.
“Mad Ireland hurt you into poetry.”
―