Όσοι έχετε ανέβει στο Πήλιο, το μάτι σας σίγουρα έχει φτάσει στην κορυφή Αηδονάκι στα 1.537 μ. ή αλλιώς στην κορυφή του βουνού. Εκεί που ο επιβλητικός Πύργος του OTE βρίσκεται καμαρωτός αν και φθαρμένος από το πέρασμα του χρόνου.
Η πρώτη εντύπωση δεν είναι πάντα και αυτή που ισχύει, λένε κάποιοι. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά για εμάς λειτουργεί διαφορετικά. Πάντα είναι η πρώτη εντύπωση.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την συγκεκριμένη είσοδο στον χώρο εργατών. Όπως θα δείτε στο φωτογραφικό υλικό, είδαμε μια καθημερινότητα που βιάστηκε να φύγει σε ένα βράδυ.
Έχεις αυτήν την αίσθηση πως κάτι έχει συμβεί. Κάτι ειπώθηκε που έπρεπε να τους αδειάσουν την γωνιά. Και όχι, δεν προσπαθώ να σας πω κάποια ιστορία μυστηρίου ή να δημιουργήσω εντυπώσεις, πόσο μάλλον να πλάσω ιστορίες. Ίσα ίσα που προσπάθησα πολύ για να βρω πληροφορίες που να μπορούν να στέκουν.
Για αρχή θα σας πούμε τις αντικρίσαμε εμείς στον Πύργο OTE που βρίσκεται κοντά στο χωριό Χάνια Πηλίου και μετά θα σας αναφέρουμε ότι πληροφορίες βρήκαμε.
Πύργος OTE
Πως μπορεί ένας πύργος τεχνολογίας να αναφέρεται ως τουριστικός προορισμός;
Θέλεις γιατί βρίσκεται στην κορυφή του βουνού και είναι διαθέσιμο μονοπάτι από περιπατητές; Γιατί στέκει σαν προμαχώνας για να υπερασπιστεί τα όσα σαν αναμνήσεις μπορεί να έχει; Και το μόνο σίγουρο είναι αυτό… πως έχει.
Out of order
Σίγουρα δεν μπορείς να μπεις και να ανέβεις στον Πύργο. Εδώ που τα λέμε καλά θα κάνεις να το βγάλεις από το μυαλό σου. Μιλάμε για ελλιπής συνθήκες ασφαλείας.
Υπήρχε όμως ο κοιτώνας, όπου έμεναν όσοι εργάζονταν εκεί. Και αυτό ακόμα και σήμερα μυρίζει ζωή που βιάστηκε να φύγει.
Το κτίσμα είναι 2 ορόφων. Ένα ισόγειο που έχει την κουζίνα και κάποιο είδος καθιστικού – αποθήκευσης. Και τον πρώτο (1ο) όροφο που δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς φιλοξενούσε, καθώς ήταν κενό. Κάθε παλιό κτίριο θέλει τον σεβασμό που του αξίζει αλλά και την προσοχή σου. Ένα λάθος βήμα και μπορεί να βρεθείς στο κενό. Ας μη θέσεις τη ζωή σου σε κίνδυνο καλύτερα.
Εδώ να ενημερώσουμε πως δεν υπάρχει πλέον πρόσβαση. Ο χώρος παραμένει σφραγισμένος.
Ένα μικρό δείγμα μπορείτε να το πάρετε από τις φωτογραφίες του 2023, καθώς πλέον δεν υπάρχει πρόσβαση:
Από το άνοιγμα της κεντρικής πόρτας και την ταμπέλα “Απαγορεύεται η άνοδος” και “Αλάργα, Κίνδυνος!! Πτώση πάγων” μέχρι και την πρώτη επαφή του χώρου, ένιωθες όχι τόσο συγκίνηση αλλά ένα αεράκι να ανατριχιάζει το είναι σου. Και αυτό γιατί τα πρώτα πράγματα που αντικρίζεις, είναι παλιά πουκάμισα κρεμασμένα και εφημερίδες της εποχής.
Paranormal
Τα συναισθήματα περίεργα. Έχεις αυτήν την αίσθηση ότι κάποιος είναι εκεί και παράλληλα πως κάποιος μόλις έφυγε. Δεν ξέρω αν πιστεύετε στα paranormal, αλλά ναι. Μια μεγάλη δόση ενέργειας την έχει και αυτό μας το απέδειξε μια ψευτοεφαρμογούλα που είχαμε. Βέβαια βρίσκεσαι σε ένα σημείο που τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που φεύγουν από εκεί είναι πολλά. Τέτοια έχουμε συναντήσει αρκετά που θα αναφερθούμε.
Eδώ να σημειώσω, πως λόγω των πολλών κεραιών που βρίσκονται παραδίπλα, καλό είναι να μην βρίσκεσαι στην περιοχή για πολύ ώρα. Σου παραθέτω και ένα link με τις μετρήσεις που έγιναν το 2018.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ή δεν μου φταίει αυτό. Είναι αυτή η ξαφνική εγκατάλειψη που έχει και γεννά πολλά ερωτήματα στο κεφάλι μου.
Υπάρχουν και άλλα
Μια παρόμοια εγκατάλειψη (ξαφνική), είχα αντικρίσει και στο εργοστάσιο λιπασμάτων, στο Κερατσίνι της Αθήνας. Ένας μέρος που αξίζει να αναφερθούμε.
Υποσχέθηκα να βρω πληροφορίες αλλά μένει σαν επτασφράγιστο μυστικό. Κανείς δεν γνωρίζει ούτε τα βασικά ή τουλάχιστον δεν θέλει να σου πει. Μεταφέρουν την ευθύνη σε κάποιον άλλο για να μάθεις και όλο αυτό περιπλέκεται στο μυαλό μου.
Προσπάθησα να μάθω πληροφορίες ακόμα και από το Μουσείο της Πόλης του Βόλου (θεώρησα ότι κάτι θα υπήρχε), αλλά μάταια. Οπότε αυτό που έμενε ήταν να κινηθούμε προς τα Χάνια και τα γύρω χωριά για πληροφορίες. Ακόμα και σε κάποιον παλιό εργαζόμενο του ΟΤΕ. Έτσι είχαμε πει την τελευταία φορά μέχρι να βρούμε κάποιον να μάθουμε.
Ο λαός λέει
Μια επίσκεψη στο χωριό Χάνια, πιστεύαμε πως θα βοηθούσε σίγουρα . Δεν ξέρω όμως αν δίνουν τη μέγιστη βαρύτητα ή δεν τους νοιάζει τι έγινε. Το χωριό βρίσκεται πριν το χιονοδρομικό κέντρο για όσους γνωρίζουν και ήταν ας πούμε το πέρασμα για να μπορέσεις να ανέβεις στην κορυφή.
Το μόνο που καταφέραμε να μάθουμε,
ήταν πως ήταν δημιούργημα της ίδιας εποχής που χτιζόντουσαν όλοι οι Πύργοι OTE στην Ελλάδα. Αυτό για όσους δεν γνωρίζουν σημαίνει τέλος της δεκαετίας 60′ και αρχές 70′. Είναι την ιστορική εποχή που κοιμόντουσαν κάποιοι με ανοιχτά παράθυρα και άλλοι έχαναν τη ζωή τους στην οδό Μέρλιν και Μπουμπουλίνας στην Αθήνα.
Αν εξαιρέσεις τον Πύργο του OTE στην Θεσσαλονίκη, όλοι οι άλλοι όπως της Πάρνηθας έχει αφήσει τα σημάδια του στο χρόνο επίσης.
Εδώ να αναφέρουμε πως και τα 2 είναι στα όρια στρατιωτικών βάσεων που αυτό εξηγεί θεωρώ πολλά.
Έτσι για κλείσιμο,
θα αναφέρουμε πως στα σχέδια ήταν να γίνει και μια καφετέρια στο τέλος του Πύργου στο “μανιτάρι”. Φυσικά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Ενημερωθήκαμε όμως πως έκλεισε προ 5 ετών μπορεί και παραπάνω. Εδώ δεν ξέρουμε τι πρέπει να πιστέψουμε. 1ον υπήρχε εφημερίδα του 1979, όπως θα δείτε και εμείς πήγαμε προ 2 ετών και ήταν ήδη σε αθλία κατάσταση για να είναι τόσο πρόσφατο.
Σε αυτήν την περίπτωση δεν ξέρω αν πρέπει να κατατάξω αυτό το μέρος σε εκείνα που έχασαν την ταυτότητα ή την έθαψαν πολύ καλά.
Οι σκέψεις δικές σας!