Lugano: Φήμες λένε πως το όνομα προέρχεται από την λατινική λέξη Lucus, που σημαίνει δάσος ή από τη γαλατική λέξη locovanno “κάτοικος λίμνης”.
Σε περίπτωση που βρίσκεσαι ήδη στην Ιταλία και συγκεκριμένα στο Μιλάνο, τότε μην χάσεις την ευκαιρία να ταξιδέψεις με τρένο, σε κοντινές περιοχές. Μην ξεχνάς πως όσο πιο κοντά είσαι στην κεντρική Ευρώπη, τόσο πιο οικονομικά είναι να ταξιδέψεις στις γύρω χώρες (δεν ισχύει πάντα για την Ελλάδα).
Εμείς, ενώ βρισκόμασταν ήδη στο Μιλάνο και λίγο πολύ τα είχαμε δει όλα, είπαμε να πάμε στον κεντρικό σταθμό του τρένου και να πάρουμε το τρένο για κάπου. Δεν ήταν συγκεκριμένος ο προορισμός, όσο το budget που θέλαμε να ξοδέψουμε (με τον Mr. Evans). Δεν λέω μεγάλη η ουρά στο γκισέ, αλλά αν δεν το έχεις με τα αυτόματα μηχανήματα και τους επιτήδειους, τότε καλύτερα να κάτσεις εκεί που κάθεσαι υπομονετικά.
Μια μικρή έρευνα είχε γίνει για το τι διαδρομές υπάρχουν για την ώρα που ήθελα, κόστος, απόσταση, καθώς και μέρος. Ένα από τα top στην λίστα ήταν και η λίμνη Lugano, στην άκρη της Ελβετίας. Και αφού μπορούσαμε να επισκεφθούμε ακόμα μια χώρα σε απόσταση μονάχα μιας ώρας, γιατί να μην το κάναμε; Βρίσκεται ανάμεσα στη λίμνη Ματζόρε και στη λίμνη Κόμο, ενώ η πολιτεία διαθέτει και δικό της αεροδρόμιο.
Η βασική γλώσσα είναι ιταλικά και κάποια Γερμανικά. Νόμισμα δεν αλλάζει φυσικά και μπορείς να πάρεις το τρένο ανά πάσα ώρα και στιγμή για να περιηγηθείς. Είχα την εντύπωση πως μπορεί να ζητάνε διαβατήριο αλλά τίποτα, τα σύνορα είναι ανοιχτά όταν πρόκειται να αφήσεις λεφτά. Και αυτό το λέω, γιατί το μέρος έλαμπε από το αραβικό εμιράτο και δεν κάνω πλάκα.
Ας το πάρω από την αρχή όμως: Από το κεντρικό σταθμό του τρένου λοιπόν, πήραμε το τρένο με προορισμό την λίμνη Λουγκάνο (προσοχή γιατί υπάρχει στάση και Paradise Lugano).
Το κόστος ήταν 14,50 στο πήγαινε ενώ η επιστροφή για την ίδια ημέρα ήταν στα 23,00 με ένα τρένο ή στα 18 αλλαγή των 2 τρένων και μια ώρα νωρίτερα από ότι είχα κλείσει ήδη.
Αναλαμπή! Στο κείμενο για το Μιλάνο, είχα αναφέρει πως έχεις στην διάθεση σου 3 ώρες ισχύς του εισιτήριου. Στην προκειμένη περίπτωση δεν ξέρω αν ισχύει και αυτό γιατί στο γκισέ δεν ανέφεραν κάτι και το εισιτήριο μου έχει συγκεκριμένο ώρα. Οι τιμές επίσης αφορούν την περίοδο του Αυγούστου, οπότε δεν ξέρω αν είναι ακόμα πιο οικονομικές μέσα στο χρόνο.
Η διαδρομή για το Lugano ομολογώ πως είναι εκπληκτική και αν είχα χρόνο, θα κατέβαινα σχεδόν σε κάθε στάση και αυτό γιατί πας σχεδόν παραλιακά, συναντώντας αρκετές λίμνες, λιβάδια και απίστευτα μέρη να λιαστείς σαν τουρίστας. Αν έχετε χρόνο, κάντε μια στάση και χαρείτε τα αξιοθέατα. Όπως είπαμε η απόσταση είναι σχεδόν μια ώρα από το Μιλάνο. Προσωπικά είχαμε πάρει να φάμε από το σταθμό γιατί ήταν πιο οικονομικά και κινηθήκαμε με βάση το budget που είχαμε στην τσέπη. (Μα με σκέφτεσαι να πλένω πιάτα στην Ελβετία;)
Αν και φτάνοντας είδαμε να γίνονται έργα, δεν μας χάλασε καθόλου η θέα που βρήκαμε λίγο μετά. Μια τεράστια λίμνη, με πολλά δάση τριγύρω και κάποια παλιά γραφικά καμπαναριά να σκίζουν τον αέρα.
Αυτό που με χάλασε πάρα πολύ, είναι οι τεράστιοι γερανοί που προσθέτουν τεράστια κτίρια στα βουνό (Άτιμη φτώχεια..) Αν δεν κάνω λάθος, στο βουνό που υπάρχει στο ύψος της πόλης υπάρχει ένα τελεφερίκ όπου και μπορείς να δεις όση θέα μπορεί να αντέχει το μάτι σου.
Γραφικά σοκάκια που είτε θα χαθείς και θα κάνεις κύκλους σαν και εμένα είτε θα ενεργοποιήσεις τον προσανατολισμό σου και θα βγεις στα αριστερά στο τεράστιο πάρκο που έχει Parco Civico. Εκεί θα βρεις το μουσείο τέχνης Museo Civico di Belle Arti, τo Palazzo dei Congresi Lugano και το μουσείο Φυσικής Ιστορίας Museo Cantonale di storia naturale. Εντυπωσιάστηκα, γιατί πέραν του ότι είχε πολύ καλό καιρό, κάτοικοι και τουρίστες, ήταν είτε ξαπλωμένοι στο γρασίδι, είτε έπαιζαν στο πάρκο, είτε χαλάρωσαν στις καρέκλες-ξαπλώστρες που είχαν δίπλα στην λίμνη, είτε να κάνουν μπάνιο σε αυτή και δίπλα να περνούν κύκνοι, είτε να χαλαρώνουν και να ακούν μουσική.
Απόλαυσα το κάθε μου λεπτό μέσα στο πάρκο, έφαγα vegan γρανίτα (ε τι το ζωϊκό θα είχα.. dahh), αράξαμε στο γρασίδι, βγάλαμε φωτογραφίες και περάσαμε και την γέφυρα που πάει στο Via Foce.
Το μοναδικό μας γεύμα ήταν στο Burger king γιατί ήταν οικονομικότερο και βασικά για να αφήσουμε το στίγμα μας (σχωράτε μας).
Βέβαια δεν λέω, ωραίο μέρος, ωραία όλα, αλλά το ότι επέλεξα να μείνω 8 ώρες, δεν ξέρω γιατί το έκανα… Το τρένο μου θα έφευγε στις 10 και εγώ επέλεξα να πάρω το τρένο τον 9 (δεν ξέρω αν έκανα παραβίαση, γιατί πήρα άλλο τρένο στην ουσία (αυτό που αν θυμάστε κάνει 2 στάσεις και ήταν πιο οικονομικό; Ε αυτό!) 1ον γιατί βαρέθηκα και 2ον γιατί σκιάχτηκα να περιμένω μόνη.
Το κακό ήταν πως δεν ήταν ανοιχτό το γκισέ πληροφοριών οπότε πρέπει να βγάλεις μόνος εισιτήριο από το αυτόματο μηχάνημα, οπότε να έχετε το νου σας. Το καλό ήταν ότι πιθανόν και να μπήκα στο σωστό τρένο την σωστή στιγμή και αυτό γιατί γνώρισα έναν άγνωστο που μιλούσαμε επί 4 ώρες, είχαμε τον ίδιο προορισμό και διαφορετικές ιστορίες να μοιραστούμε. Ε, και κάπως έτσι ξεκινούν τα αναπάντεχα της υπόθεσης και τα ενδιαφέροντα.
Προσοχή! Το Μιλάνο έχει 2 σταθμούς τρένων, το Garibaldi και το Centrale. Ναι μεν είναι στην ίδια ευθεία, έχουν σχεδόν την ίδια απόσταση, αλλά πιστέψτε με… δεν θα βρεθεί κανείς να σας το πει και να σας βοηθήσει.. ούτε ακόμα και οι καραμπινιέρηδες που βρίσκονται στον δρόμο.
Καλή διαδρομή εις τα Ελβετίας αδερφές μου, εις τα Ελβετίας.
