Τι θα γινόταν αν είχατε κλείσει ταξίδι για έναν από τους καλύτερους προορισμούς σας και χάνατε το αεροπλάνο; Τι θα γινόταν αν έπρεπε να περπατήσετε πολλά χιλιόμετρα για να δείτε αυτά που θέλετε σε έναν προορισμό; Τι γίνεται όταν όλα αυτά συμβαίνουν με προορισμό την Ιρλανδία (Ireland);
Αυτό θα είναι ένα μεγάλο κείμενο γεμάτο ζουμερά πράγματα, πολλές εικόνες και σίγουρα άφθονη μπύρα, ουϊσκυ και ξωτικά.
Είναι από τα ταξίδια εκείνα που θέλεις να κάνεις, να φτάσεις μέχρι την άλλη άκρη, να ταξιδέψεις όσο μπορείς, να δεις πράγματα που ίσως δεις για μία και μοναδική φορά στην ζωή σου, να συναντήσεις κουλτούρες, διαλέκτους, άλλη κουζίνα, ιδέες… να ανοίξει το μυαλό σου και το μάτι σου μέχρι εκεί που δεν έχεις φανταστείς.
Η αλήθεια πως ξεκίνησα το ταξίδι λίγο ανάποδα ή κατσικοπόδαρα θα πω πιο σωστά, χάνοντας το αεροπλάνο του προορισμού μου. Αν και έφτασα στο αεροδρόμιο του Ελευθέριου Βενιζέλου – πέρασα από όλο τον έλεγχο και ενημέρωνα τον κάθε υπάλληλο για την πτήση μου και για την ώρα απογείωσης και πως καλό είναι να ενημερώσουν πως έφτασα, κανείς δεν έκανε τίποτα και απλά έτρεχα, έτρεχα για να φτάσω στην πύλη και να μου πουν “μα μόλις έφυγε”…
Δεν είναι το καλύτερο συναίσθημα να σας πω αλλά ακόμα και για αυτό υπήρξε λύση. Ως γνωστόν ταξίδεψα με την Ryanair με μια καλή προσφορά που είχα βρει 4 μήνες πριν. Χάνοντας την πτήση λοιπόν, μπήκαμε και πάλι στο app που έχει και κλείσαμε ένα νέο εισιτήριο στα 47 ευρώ (αν το κλείσεις από το αεροδρόμιο στοιχίζει τα διπλά). Σίγουρα ήταν ένα κόστος που δεν είχα υπολογίσει αλλά πέραν του ότι δεν ήθελα να χάσω το εισιτήριο της επιστροφής σίγουρα δεν ήθελα και να χάσω το ταξίδι.
Ένα tip λοιπόν σε τέτοιες περιπτώσεις (ναι ήταν η πρώτη φορά που έχανα πτήση, ναι τα νεύρα μου χτύπησαν κόκκινο αλλά…) είναι να παίρνεις μια μεγάλη ανάσα, να δεις τα πράγματα πιο ψύχραιμα και να προχωρήσεις, εκτός και αν μπορείς να σκοτώσεις εκείνον που φταίει και το σκάσεις για Κούβα (αυτό και αν θα ήταν ενδιαφέρον… χμ…).
Ξεκινώντας να σας πω πως η Ιρλανδία έχει ευρώ (εκτός από το Belfast που ανήκει την Αγγλία και έχει λίρα και θα σας πω στο επόμενο post), είναι πιο ακριβή από την Βρετανία και πως αν θες να γυρίσεις όλα τα μέρη που έχεις κάνει με pin στον χάρτη, τότε σίγουρα καλέ μου φίλε θα χρειαστείς κοντά ένα βασικό μισθό… για αυτό ή κάνε πλάνα και υπολόγισε τι θες ή άφησε το στην μοίρα και πέρνα όμορφα.
Είχα σαν βάση λοιπόν το Δουβλίνο όπου και προσγειώθηκα στο τοπικό αεροδρόμιο (δεν ανήκει στην Σέγκεν, οπότε ένα μικρό έλεγχο θα τον έχεις όπως και θα καταναλώσεις λίγη ώρα μέχρι την έξοδο, γιατί “είναι μακρύς ο δρόμος”) που βρίσκεται σχεδόν 16 χιλιόμετρα έξω από την πόλη.
Τόπος διαμονής ήταν το Swords με ένα χιλιόμετρο παραπάνω και ανάλογα την συγκοινωνία που θα χρησιμοποιούσες. Έχει αρκετά συχνά δρομολόγια και το εισιτήριο κοστίζει στην καλύτερη 3.50 ευρώ. Σε αυτήν την περίπτωση μπορείς να πάρεις μια κάρτα και να την φορτώνεις με χρήματα έτσι ώστε να μην έχεις το άγχος μονίμως να ψάχνεις τις τσέπες σου (μπορείς να φορτίσεις την κάρτα σου ακόμα και στο super market). Μπορείς να χρησιμοποιήσεις το express bus που κοστίζει 5 ευρώ και σαφώς κάνει λιγότερη ώρα για να πας στην πόλη. Μπορείς να μετακινηθείς με ταξί αλλά πιθανόν να δακρύσει η τσέπη σου. Άλλη εναλλακτική είναι να νοικιάσεις αυτοκίνητο αλλά για να σου βγει οικονομικά πρέπει να το κλείσεις μήνες νωρίτερα, ένα λάθος που έκανα εγώ και το άφησα τελευταία στιγμή.
Σε αυτό το σημείο να σε ενημερώσω πως φυσικά ο τρόπος οδήγησης τους είναι από την δεξιά πλευρά οπότε καλύτερα αν δεν είσαι σίγουρος αν θα το καταφέρεις να το αφήσεις. Και εφόσον οδηγείς από την αντίθετη μεριά υπολόγισε πως όλα είναι από την ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΜΕΡΙΑ! Από την στάση μέχρι την διαδρομή που θέλεις να κάνεις.
Σίγουρα θα βρεις τρόπους να κινηθείς, όπως μια καλή λύση είναι τα κτελ ή εταιρίες που διοργανώνουν ξεναγήσεις και εκδρομές, κάτι που έκανα με το Paddywagon Tours. Θα δεις αρκετούς προορισμούς έτσι και θα μάθεις και κάποια ίσως ενδιαφέροντα στοιχεία για τους τόπους που θα δεις. Οι τιμές και δω πάλι παίζουν ανάλογα το πακέτο που θα διαλέξεις.
Ημέρα 1η & 2η | Δουβλίνο
Για αρχή ξεκίνησα το ταξίδι μου μέσα στην πόλη του Δουβλίνου, μια βροχερή ημέρα (δεν περίμενα κάτι καλύτερο), μαθαίνοντας έτσι το εμπορικό κέντρο, την βιβλιοθήκη Trinity College Dublin Global όπου μπορείς να βρεις τα παλαιότερα κέλτικα βιβλία και να εντυπωσιαστείς από την ποσότητα βιβλίων που διαθέτουν (μπορείς να προμηθευτείς το εισιτήριο σου και από εκεί), την εκκλησία του Saint Patrick υπάρχουν αρκετές ελληνικές ορθόδοξες εκκλησίες αν σε ενδιαφέρουν, όπου σε μια από αυτή κατέληξα το βράδυ της Ανάστασης (της Ελληνικής)).
Περιηγήθηκα στον μεγάλο κεντρικό πεζόδρομο όπου και κατέληξα στο Temple bar, όπου και συγκεντρώνονται οι περισσότερες pub. Μπορείς να σταματήσεις στην πιο παλιά pub The Temple bar (αν έχει χώρο) και να δοκιμάσεις μια μπίρα. Αυτό μπορείς φυσικά να το κάνεις σε κάθε σημείο της περιοχής αφού έχει τόσα πολλά και το κάθε ένα έχει την δική του ιστορία. Σίγουρα κάπου εκεί θα βρεις και τον δρόμο που είναι αφιερωμένος στον Rory Gallagher και μπορείς να το διαβάσεις και Coirneal Ruairi Ui Ghallchoir, όπως και το Rock n’ Roll museum.
Μιας και αναφέρθηκα στην γλώσσα, να σου πω μικρέ μου εξερευνητή πως παντού θα συναντήσεις την τοπική διάλεκτο Gaeilge, από το αεροδρόμιο, λεωφορεία, ταμπέλες στο δρόμο έως και πινακίδες. Επίσης σε κάθε στάση του λεωφορείου τοπικού ή μη, θα ενημερώνεσαι φωνητικά στα αγγλικά αλλά και στην τοπική τους γλώσσα.
Που είχα μείνει; Μα φυσικά στις pub! Η πρώτη που επισκέφθηκα ήταν το The Old Storehouse Temple Bar Dublin όπου πέρα από το καλό φαγητό είχα και την χαρά να ακούσω live μουσική, κάτι που φυσικά συνηθίζεται από το μεσημέρι και μετά σε κάθε μαγαζί. Μπορείς να ακούσεις από Ιρλανδική μουσική έως κέλτικη, κάτι που καθαρά οι ίδιοι οι Ιρλανδοί βαριούνται και αυτό γιατί είναι σαν να ακούμε την δική μας παραδοσιακή μουσική (ώπα!)
Η ημέρα όμως δεν σταματά εδώ, καθώς περπατήσαμε μαζί με παρέα παράλληλα από τον ποταμό Liffey όπου και συναντήσαμε όλες τις μεγάλες εταιρίες όπως Google, Facebook κ.α. ενώ διασχίσαμε την Ha’Penny Bridge, την Grattan Bridge όπου ανάμεσα τους βρίσκονται αγάλματα που αναπαριστούν τους Ιρλανδούς κατά την δύσκολη περίοδο και την φυγή τους από την χώρα.
Εκεί μπορείς να καταλήξεις στην άκρη του λιμανιού και να διασχίσεις όλες τις γέφυρες, αφήνοντας και εσύ το δικό σου λουκέτο αγάπης (οΚ dude το κάνουν σε κάθε χώρα, πέρα από εμάς που δεν έχουμε γέφυρα ή ποτάμι… οκ θα πάω να βάλω ένα στον Κηφισό ποταμό).
Στην πόλη μπορείς να βρεις αρκετά μουσεία όπως, το μουσείο Ιρλανδικής ιστορίας (είναι δωρεάν και παρέχει ξενάγηση όπου μπορείς να δώσεις ότι φιλοδώρημα θέλεις),
Κέρινων ομοιωμάτων, ξωτικών (στο κέντρο της πόλης και στο ταχυδρομείο), το παλαιό αποστακτήριο της Jameson (με είσοδο 25 ευρώ και αν θελήσεις να δοκιμάσεις τα πάντα τότε πάει στα 30 ευρώ και βρίσκεται κοντά στο Μουσείο Εθνικής Ιστορίας ), της Guiness, το μουσείο Rock n’ Roll (θα το βρεις κοντά το Temple Bar), Εθνική πινακοθήκη, Μουσείο Μοντέρνας Τέχνη, το Teeling Whiskey Distillery και πολλά άλλα που σίγουρα πρέπει να έχεις βγάλει ένα μικρό πρόγραμμα για το τι θέλεις να δεις.
Αν είσαι φίλος του παράξενου και των ξωτικών σίγουρα να επισκεφθείς το πάρκο Marlay στην άλλη πλευρά της πόλης, όπου θα συναντήσεις ξυλόγλυπτη τέχνη και μοντέρνα.
Να περπατήσεις παράλληλα της οδού Bachelors Walk και τον ποταμό, να δεις την Millenium bridge, να δεις το άγαλμα της Molly Malone και να μάθεις για την ιστορία της, να δεις το O’Connell Monument, το Dublinia museum και πάρα πολλά άλλα. Θα πρότεινα να επισκεφθείς το google map για περισσότερα μέρη και να καρφιτσώσεις τα σημεία που θες να πας.
Τα σπίτια μέσα στην πόλη έχουν όλες διαφορετικά χρώματα στις πόρτες και συνήθως είναι κόκκινες, μπλε και μαύρες. Δεν θα δεις συνοχή μεταξύ τους αλλά θα δεις πόσο ίδια είναι τα σπίτια σε θέμα αρχιτεκτονικής. Η πόλη έχει γενικά πολύ χρώμα κάτι που δεν θα βαρεθείς εύκολα. Επίσης δεν θα συναντήσεις πολλούς άστεγους πέρα από τις γέφυρες που θα διασχίζεις και ίσως αργά το απόγευμα μέσα στην πόλη.
Σίγουρα να περπατήσεις την πόλη το βράδυ, για να δεις τα χρώματα της, την μουσική της αλλά και την ομορφιά εκείνη που μπορούν να αποτυπώσουν τα μάτια σου, καθώς πέφτει το σκοτάδι.
Προτείνω:
- Να έχεις μαζί σου ένα αδιάβροχο, ένα καλό μπουφάν ή παλτό ή ακόμα και μια ομπρέλα. Ο καιρός που θα συναντήσεις σίγουρα δεν είναι μεσογειακός οπότε άσε τις παλικαριές και κοίτα να προφυλαχθείς από το κρύο που μπορεί μέσα στην άνοιξη να φτάσει χαλαρά στους -1.
- Για οικονομικά σουβενίρ και δώρα να πας στο Carrolls Gifts & Souvenirs και για ψώνια στο Penney’s.
- Να δεις όσα πιο πολλά μουσεία μπορείς
- Να δοκιμάσεις τα ποτά και το φαγητό τους
- Δοκίμασε τις συγκοινωνίες
- Μην πιεις σε δημόσιο χώρο ποτό ειδικά αν είσαι ανήλικος.
- Να παρατηρείς τα πάντα, όπως τα χρώματα στους τοίχους, τον ήλιο που δύει, τα λουλούδια, τους ανθρώπους
- Να μπεις σε καθεδρικούς ναούς
Όσο λίγα και να σας φαίνονται, σίγουρα είναι πολύ περισσότερα από όσα μπορώ να μοιραστώ μαζί σας.
Ημέρα 3η | Malahide Castle & Gardens
Για την πόλη του Malahide πήραμε ένα τοπικό λεωφορείο από το Swords όπου η διαδρομή διαρκή σχεδόν 45′. Θα σου πρότεινα να καθίσεις στο επάνω διάζωμα του λεωφορείου, έτσι ώστε να κοιτάς και την θέα. Η στάση του λεωφορείου βρίσκεται σχεδόν απέναντι από το κάστρο όπου και μπορείς να περπατήσεις διασχίζοντας το πάρκο. Θα συναντήσεις με μεγάλη πύλη και τριγύρω πολλούς κήπους, δέντρα, πυκνή βλάστηση (καλά αυτό το βλέπεις σε όλη την χώρα) και αρκετά μονοπάτια να σε οδηγούν προς το κάστρο. Αρκετοί κάνουν βόλτα με το ποδήλατο, βγάζουν βόλτα τα σκυλιά ή τα παιδιά τους, καθώς διαθέτει παιδική χαρά κοντά στο κάστρο.
Υπάρχει ένα μικρό εμπορικό όπου μπορείς να πάρεις σουβενιρ (δεν θα τα έλεγα και πολύ οικονομικά αφού είχε κάτι πολύ ωραίες κούπες και μπιμπελό με σφαίρες και ξωτικά αλλά το φθηνότερο ήταν στα 20 ευρώ (ακόμα κλαίω για τα λεφτά και που δεν πήρα ένα), να αγοράσεις φαγητό (θα σου προτείνω την σούπα των λαχανικών με μια φέτα ψωμί για να σε κρατήσει ζεστό, όπου κοστίζει σχεδόν 2,50 ευρώ) από το Avoca (νομίζω ότι έλιωσε η καρδιά μου και μόνο στην θέα από την ποικιλία πίτας που είχε και γλυκών. Εδώ να σου πω πως αν είσαι χορτοφάγος ή ακόμα χειρότερα vegan σαν εμένα, τότε θα βρεις πολλές επιλογές!) και τέλος να προμηθευτείς το εισιτήριο για το κάστρο που κοστίζει 13 ευρώ και μπορείς να πας και στους κήπους.
Το Malahide Castle & Gardens όπως το κάθε ένα έχει την δική του ιστορία, πολλές συζύγους, θανάτους αλλά και οικογένειες. Προσοχή σε ότι αγγίζεις μέσα στο κάστρο, δώσε σημασία σε όσα πουν στην ξενάγηση και αν είσαι τυχερός μπορεί να δεις και εσύ κάποιο φάντασμα να περιπλανιέται στα δωμάτια ή ακόμα χειρότερα στην πόλη! Υπάρχει ένα μικρό νεκροταφείο λίγο πριν όπου δεν θα βρεις και πολλούς από την οικογένεια καθώς κάηκε πριν πολλά χρόνια, έτσι οι τάφοι μοιράζονται μέσα στην πόλη. Η ξενάγηση στο εσωτερικό του κάστρου διαρκεί περίπου 40′ έτσι αυτό σου δίνει την αφορμή να περιπλανηθείς μέσα στους πανέμορφους και προσεγμένους κήπους του κάστρου. Είναι λίγο spooky (τουλάχιστον για την περίοδο που πήγα) και αν δεν προσέξεις θα βρεθείς να κάνεις κύκλους στα ίδια σημεία συνέχεια και συνέχεια.
Για την επιστροφή σου μπορείς να πάρεις και πάλι το λεωφορείο όπου περνά κάθε μια ώρα.
Howth
Αν θες να μάθεις για το Howth μπορείς να ταξιδέψεις από εδώ.
Δείτε το 2ο μέρος. | Glendalough, Kilkenny, Wicklow, Belfast #2
