Θα κάνουμε ένα μαγευτικό ταξίδι στη Θεσσαλία, εκεί που η καρδιά του Βόλου σε οδηγεί στις αναφορικές στροφές του Πηλίου. Δεν είδαμε ταμπέλες να γράφουν Pelion ή Pilion, παρά τοπικές ονομασίες των χωριών.
*Ναι πείτε με χαζή (όχι τον Evans), αλλά δεν ήξερα ότι αποτελείται από μικρά χωριουδάκια. Πλέον έμαθα, τώρα ξέρω (νομίζω…).
Είναι η πρώτη φορά που το επισκεπτόμαστε (σίγουρα θα ακολουθήσουν πολλές ακόμα) και το μόνο που μπορούμε να πούμε, είναι πως το μέρος είναι μαγικό, παντός καιρού. Με δικές του μυρωδιές, χρώματα, μονοπάτια, βλάστηση, αερικά… Από εκείνα τα σημεία που ανοίγει το μάτι σου – πέρα από τον πνεύμονα σου- πόσο μάλλον όταν είσαι άνθρωπος που κοιτάς όλες τις λεπτομέρειες που δημιούργησε η φύση.
Η αρχή
Το ταξίδι μας πραγματοποιήθηκε στα τέλη Αυγούστου και ξεκίνησε από την Αθήνα. Συγκεκριμένα από τον σταθμό ΚΤΕΛ στη Λιοσίων, με προορισμό τον Βόλο. Διανύοντας τέσσερις ώρες στο δρόμο και βλέποντας τα μαυρισμένα εκείνα σημεία που άφησε η λυσσασμένη πυρκαγιά του Αυγούστου, άρχισα να αναθεωρώ για τα πάντα γύρω μου. Μέρη που δεν θα ξαναζήσουμε ή θα αργήσουμε να απολαύσουμε στην αρχική τους μορφή, τοποθεσίες αγαπημένες και μη, βλάστηση και ζώα χαμένα.
Κοιτούσα με θλίψη από το παράθυρο για όσα δεν θα ξαναρθούνε και πόσα χιλιόμετρα άφηνε πίσω του η ρόδα του λεωφορείου, μακραίνοντας ολοένα πιο πολύ.
**|| Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ τον φίλο μου τον Alex, που πέρα από την πρόσκληση του και την επιμονή για μια επίσκεψη, ήταν απίστευτα φιλόξενος και είχε το κουράγιο να μας δείξει όσα περισσότερα μπορούσαμε! Κάποια στιγμή θα κάνουμε αναφορά στα ξενοδοχεία που έχει στον Βόλο και ίσως κάποιο δωράκι.. ποτέ δεν ξέρεις.||
Η ευχάριστη έκπληξη ήταν πως από τα ΚΤΕΛ του Βόλου, βρεθηκαμε να ανηφορίζουμε με κατεύθυνση τον Άγιο Ιωάννη. Δεν μου φτάνουν οι λεξεις για να περιγράψω την ομορφιά που αντανακλούσε μέσα στα μάτια μου. Τόσο πράσινο, μοναδικά παραμυθένια τοπία, που άνοιγες το παράθυρο και ένιωθες σα το σκύλο που θέλει να βγάλει το κεφάλι του για να ανεμίσει τα αυτιά του από χαρά.
Κάπως έτσι ήμουν όλο το διάστημα. Κάθε μέρα κάτι νέο. Εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές, άνθρωποι.
Θα σπάσω σε μικρά κείμενα το ταξίδι, για να μπορέσω να σας δώσω όσο το δυνατόν μπορώ, περισσότερες πληροφορίες για το κάθε μέρος.
Άγιος Ιωάννης
Από την πόλη του Βόλου έως τον Άη Γιάννη, είναι
Θεωρείται το κοσμοπολίτικο θέρετρο του Ανατολικού Πηλίου. Βρίσκεται ανάμεσα στην Πλάκα (μοναδική παραλία) και το Παπά – Νερό. Δεν υπάρχουν σύνορα και αν ξεχαστείς στο περπάτημα ή έχεις αντοχές σαν εμάς, τότε όχι απλά θα τα περάσεις, αλλά θα φτάσεις και σε άλλο χωριό. Αναγεννήθηκε την δεκαετία του ’70 όπου και πήρε τα πάνω του, όταν κόσμος των τεχνών και των γραμμάτων, άρχισε να σουλατσάρει στα σοκάκια του.
Μπορεί να αναφέραμε τη λέξη κοσμοπολίτικο, αυτό δε σημαίνει απόλυτα πως έχει ξέφρενη νυχτερινή ζωή. Είναι το ιδανικό μέρος για να χαλαρώσεις, να απολαύσεις τη θάλασσα, την ηρεμία, το κύμα, την καλή παρέα και τον μεζέ του τσίπουρου.
Είναι ένα κατηφορικό χωριό όπως όλα, με αρκετούς ξενώνες, ταβέρνες και πλούσια θέα. Αυτό το απολαύσαμε από την πρώτη ημέρα, που σηκωθήκαμε αρκετά νωρίς και με μια φωτογραφική στο χέρι, ξεκινήσαμε το περπάτημα. Μικρά μονοπάτια (στις σκνίπες ο νούς σας), ξύλινα γεφυράκια, ρυάκια και μια πλάση έτοιμη να σε καταπιεί.
Αν είσαι φίλος των σπορ, τότε και θαλάσσια μπορείς να κάνεις αλλά και πεζοπορία, καθώς θα βρεις άπειρα μονοπάτια.
Με βάση τον Άγιο Ιωάννη, όπως αναφέραμε, μπορείτε να επισκεφθείτε τις κοντινές παραλίες της Πλάκα και του Παπά-Νερό, όπου φιλοξενεί και κατασκήνωση, για τους πιο boho. Μπορείς να κάνεις μια βόλτα στη Φακίστρα και στον Μυλοπόταμο, την Τσαγκαράδα, τον Άγιο Δημήτριο, τον Κισσό, το Μούρεσι και το Ανήλιο.
Βρίσκεται βόρεια της Νταμούχαρης, όπου και προσπαθήσαμε να επισκεφθούμε το μέρος, ως πεζοπόροι, μέσα από το μονοπάτια του Παπά Νερό, αλλά μάλλον περισσότερο χαθήκαμε, παρά φτάσαμε στον προορισμό μας. Όπως λένε όμως, το ταξίδι μετράει και όχι ο προορισμός!
Ανηφορικός δρόμος που θέλει ένα πνεύμονα εκτός και αν χρειαστεί να τον αφήσεις εκεί.
Για την ιστορία
Το χωριό πήρε το όνομά του από ένα παλιό μοναστήρι του Άγιου Ιωάννη, πάνω στο οποίο χτίστηκε ο σημερινός μητροπολιτικός ναός. Είναι το παλαιότερο και το πιο γνωστό θέρετρο του Πηλίου. Μπορείς να το επισκεφθείς από Απρίλιο έως και Οκτώβρη, αλλά και να το απολαύσεις σε κάθε μορφή και θερμοκρασία του χρόνου.
Συναντάς μια παραδοσιακή αρχιτεκτονική, με λιθόστρωτα καλντερίμια, χαρακτηριστικές εκκλησίες με ξυλόγλυπτα, νόστιμα πηλιορείτικα φαγητά, ντόπιο κρασί, αρκετό ψάρι και σίγουρα τσίπουρο.
Τα ξωκλήσια του Αϊ-Γιώργη, του Αϊ-Γιάννη και το μοναστήρι του Αϊ-Γιάννη συμπληρώνουν τα αξιοθέατα. Εξαιρετικά πλούσιο είναι το Λαογραφικό Μουσείο στον Άγιο Δημήτριο.
Κάτι που δεν γνωρίζαμε, κατά την διάρκεια του καλοκαιριού οργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις με την ονομασία “Πήλια”. Επίσης αναβιώνει το έθιμο του Κλείδωνα καθώς και στη γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος γίνεται τριήμερο γλέντι.
Κατά τη θερινή περίοδο πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις και πανηγύρια διοργανώνονται με τον τίτλο “Αργοναυτικά”.
Εντύπωση μας έκανε το πόσα πολλά ξενοδοχεία, ξενώνες, δωμάτια, κάμπινγκ, διαθέτει το μέρος. Οτιδήποτε αρκεί να εγκατασταθείς. Κατά μήκος του παραλιακού δρόμου θα συναντήσεις έναν χείμαρρο από ταβέρνες, εστιατόρια, καφετέριες, mini market, τουριστικά και φούρνους. Η αγορά της περιοχής όλης, βρίσκεται σε αυτό το σημείο, έτσι ώστε να μπορείς να απολαύσεις το αλμύρα του νερού με το. βουνίσιο αεράκι.
Καλό θα είναι να έχεις μαζί σου κάτι ζεστό, γιατί το βράδυ μια ανατριχίλα την νιώθεις.
Αν είναι οικονομικά; Όχι ιδιαίτερα, αλλά θα βρεις αυτό που ψάχνεις, βάσει του budget που διαθέτεις.
Παπά Νερό
Θα σου κάνω μια πολύ μικρή ξενάγηση πριν σε πάω εκεί στο 2ο μέρος.
Απέχει 56 χλμ από την πόλη του Βόλου και 4 χλμ. από το Μούρεσι. Αν βρίσκεσαι ήδη στον Άη Γιάννη, τότε η περατζάδα σου θα περάσει το γιοφύρι χωρίς να το καταλάβεις.
Παραμυθένια αμμουδερή παραλία, με κρυμμένα μονοπάτια και χαμένα ξωτικά…
