Το Castro Urdiales αλλά και η Playa Salve de Laredo, βρέθηκαν να είναι τα σημεία εκείνα που όχι μόνο προστέθηκαν στο πρόγραμμα την 3η ημέρα, αλλά και καταφέραμε να πάρουμε το βάπτισμα! Αυτό σημαίνει πως κολυμπήσαμε και στα 2 αυτά σημεία. Ο καιρός καλός, οπότε γιατί να μην αγγίξουμε τον Ατλαντικό;
Καθώς οι ημέρες δεν ήταν λίγες αλλά ούτε και πολλές, έπρεπε να επιλέξουμε αν θα τις καταναλώναμε όλες στο ίδιο μέρος. Ή μήπως θα ήταν προτιμότερο να κινούμασταν για να δούμε όσα περισσότερα μπορούσαμε;
Πάμε να δούμε αυτές τις 2 παραθαλάσσιες πόλεις.
Castro Urdiales
H θερμοκρασία για τα μέσα του Οκτώβρη βρισκόταν σε αρκετά καλά επίπεδα και τι καλύτερο αν έχεις βάλει στοίχημα να κολυμπήσεις στον Ατλαντικό!
Ξεκινήσαμε λοιπόν με το αυτοκίνητο που νοικιάσαμε μέσω Centauro Rent A Car, με τυχαία κατεύθυνση προς τις παραθαλάσσιες περιοχές.
Το Castro Urdiales /ˈkastɾowɾˈðjales αποτελεί το λιμάνι της βόρειας Ισπανίας, στην αυτόνομη κοινότητα της Κανταβρίας, που βρίσκεται στον κόλπο του Βισκαϊκού. Το Castro Urdiales είναι μια σύγχρονη πόλη, αν και το κάστρο της και η γοτθικού ρυθμού ενοριακή εκκλησία Santa María de la Asunción, χρονολογούνται από τον Μεσαίωνα. Οι κύριες βιομηχανίες της είναι ο τουρισμός, η αλιεία και η ελαιοποίηση ψαριών, ιδίως σαρδέλας και γαύρου. Τα εργοστάσια κονσερβοποίησης γαύρου Lolin και La Castreña αποτελούν υπενθύμιση της εγγύτητας της πόλης με αυτή τη βιομηχανία και της γειτνίασής της με τη θάλασσα.
Αν και ο αριθμός των κατοίκων που είναι εγγεγραμμένοι στην πόλη είναι περίπου 32.000, ο πληθυσμός το καλοκαίρι μπορεί να διπλασιάσει ή και να τριπλασιάσει τον αριθμό αυτό. Η πόλη είναι δημοφιλής λόγω των παραλιών και του γραφικού λιμανιού της.
Η πόλη
Ξεκινήσαμε για να αγγίξουμε τον Ατλαντικό, αλλά και για να δούμε τον πύργο, που για ακόμα μια φορά φάγαμε πόρτα, αν και είχαμε φτάσει εκεί κατά τη μία το μεσημέρι… Ήταν γενικά κάτι που μας έκανε εντύπωση με το ωράριο εκτός bilbao, καθώς όπως φαίνεται, το κάθε μέρος τηρεί δικό του πρόγραμμα. Κάπως έτσι και στο Castro Urdiales, που πέρα από κάποια μικρά cafe, δεν βρήκαμε τίποτα άλλο ανοιχτό ή κάποιον να δουλεύει… Βρίσκονταν όλοι στην παραλία, είτε να λιάζονται, είτε να κάνουν βόλτες, είτε ακόμα να κάθονται σε παγκάκια και να αγναντεύουν. Οι περισσότεροι σε μεγάλη ηλικία, που δικαιολογημένα το ονομάσαμε ένα εναλλακτικό και ακριβό παραθαλάσσιο ΚΑΠΗ. Μην το γελάτε, η χλιδή που είχε αυτό το μέρος μας γέμιζε όλο και περισσότερο την απορία του γιατί μας κοιτούν επίμονα. Δεν λύσαμε το ερώτημα αυτό, οπότε κολυμπήσαμε στα νερά τους (δεν πήγαμε όμως με αυτά).
Θα δείτε λίγο από την αρχιτεκτονική αυτού του μέρους, την κουλτούρα αλλά και την ωραία θάλασσα που εμείς απολαύσαμε.
Santa Maria de la Asuncion/ Castro Urdiales
Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, η εκκλησία Santa Maria de la Asuncion/ Castro Urdiales ήταν επίσης κλειστή… Λόγω έργων αναστήλωσης , ωραρίου… ή η κακιά η ώρα; Αν είστε τυχεροί όπως εμείς, τότε μη διστάσετε να περιπλανηθείτε στην πόλη και γιατί όχι να μην ρίξετε και μια βουτιά;
Το κάστρο χτίστηκε το 1163 για να προστατεύει την πόλη από θαλάσσιες επιθέσεις. Ο φάρος προστέθηκε το 1853, και είναι πολύ καλά διατηρημένος σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες.
Αν με ρωτάς για το πως ήταν η θάλασσα, θα σου πω εξαιρετική αλλά απίστευτα κρύα για τα δικά μου δεδομένα. Πεντακάθαρα αλλά ένα μούδιασμα στην αρχή το είχα. Έπρεπε να κινηθώ για να μην βρεθώ στον πάτο από τα παγωμένα άκρα μου.
Με ρωτάς αν θα το ξαναέκανα; Το έκανα την ίδια ημέρα σε άλλη παραλία, αλλά ναι, αν δοθεί η ευκαιρία εννοείται!
Σχεδόν όλη η πόλη έχει μια ιστορία πέραν του καλλιτεχνικού του πράγματος. Θα βρεις γλυπτά και όχι μόνο, που να δηλώνουν την ιστορία του τόπου, όπως το παραπάνω που βλέπετε.
Η εταιρεία Francis 2 από το Castro Urdiales ανέλαβε την εγκατάσταση ενός σιδερένιου γλυπτού. Αναπαριστά τη δραστηριότητα των φαλαινοθηρών, τόσο βαθιά ριζωμένη στην ιστορία της αλιείας στο Castro Urdiales.
Πρόκειται για μια καλλιτεχνική και τουριστική πρωτοβουλία του Δημοτικού Συμβουλίου με τίτλο “Μια φαλαινοθηρική διαδρομή“. Είναι μια μεταλλική κατασκευή προσαρτημένη σε έναν από τους τοίχους της νότιας προκυμαίας του λιμανιού. Αναπαριστά μια φάλαινα που αναδύεται περισσότερο ή λιγότερο ανάλογα με την παλίρροια, όταν αλληλεπιδρά με αυτήν.
La Pescadora, η μονόχειρας ψαράς.
Το γλυπτό ανήκει στον Carlos Goitia το 1998, αντλώντας έμπνευση από μια Γερμανίδα μετανάστρια, την Cornelia Fischer.
Η ιστορία του αγάλματος έχει ως εξής: Έφυγε από τη Γερμανία για τη βόρεια Ισπανία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αφού καταζητούνταν από τους Ναζί. Όπως λέγεται, η Fischer βοήθησε στην απελευθέρωση φυλακισμένων Εβραίων κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. Εκεί έχασε το χέρι της κατά τη διαδικασία.
Φωτογραφίες από το κινητό
Δεν είναι κάτι εντυπωσιακό, αλλά πάρε μια γεύση, λίγο από όλα
Playa Salve de Laredo
Ακόμα ένα μέρος που το ακορντεόν ακούγεται, σιγοτραγουδώντας “Φτωχολογιά, για σένα κάθε σου τραγούδι”…
Η La Salvé είναι μια παραλία στο Laredo, η οποία εκτείνεται σε μήκος 4.250 μέτρων. Παράλληλα με την επέκταση της πόλης, μεταξύ του παλιού λιμανιού (“El Canto”) και του αμμώδους σημείου (“El Puntal”) που πλαισιώνει τον κόλπο της Σαντόνα στα νότια. Συνεχίζει νότια στην παραλία Regatón (3.900 μέτρα), παράλληλα με τη Ría de Treto, τις εκβολές του ποταμού Asón. Μαζί αποτελούν τη μεγαλύτερη αμμώδη παραλία της Κανταβρίας.
Θα μπορούσε να είναι η ίδια έκταση που έχει η παραλία του Ρεθύμνου (αν δεν έχετε πάει να πάτε). Αφού όπως θα είδατε και στο βίντεο δεν πρόκειται για μικρή έκταση.
Βρεθήκαμε εκεί ακριβώς μετά το Castro Urdiales μέσα σε τουλάχιστον 20′, αφού όλα είναι παραλλιακά. Κόντευε η δύση του ήλιου (σχεδόν), αυτό σημαίνετε πως υπήρχε άμπωτη στη θάλασσα. Στις φωτογραφίες που δείτε, η παραλία, κατά τις πρωινές ώρες έχει περισσότερο νερό, ενώ κατά την είσοδο σας προς αυτήν, η παραλία μεγαλώνει.
Αν θέλεις να κάνεις βουτιά, τότε καλύτερα να περιμένεις να επιστρέψει και πάλι η θάλασσα.
Δεν έχω να σου πω πολλά από εδώ. Το μόνο που κάναμε πλυν του βραχούμε στα νερά του, ήταν να περιμένουμε να ανοίξει κάποιο μαγαζί στις 21:00 για να φάμε κάτι. Και ΝΑΙ, ήταν η πρώτη φορά που το καταφέραμε!
Τι άξιζε;
- Το ηλιοβασίλεμα
- Η παραλία και η θάλασσα της
- Η εμπειρία
- Το ταξίδι
Mobile photos
Έχασες το πρώτο μέρος; Κάνε κλικ εδώ
Ούτε για το Lierganes έμαθες; Κλικ πάλι