Το ταξίδι αυτό, είναι το τελευταίο κομμάτι του παζλ, αφού περιλαμβάνεται στα 21.000 klm που διανύσαμε στην Καντάμπρια! Αν και βρισκόμασταν κοντά από το Santander, μόλις 20′ απο το Hoznayo, η πρωτεύουσα αυτή έμελλε να γίνει ένας από τους τελευταίους μας σταθμούς, μια ημέρα πριν την αποχώρηση μας από την Ισπανία.
Ξεκίνησαν οι βροχές στην Ισπανία, οπότε είπαμε να κινηθούμε κάπου κοντά αυτήν την φορά και αν δούμε επιτέλους την ιστορική αυτή πόλη. Θα δείτε φωτογραφικό υλικό που δυστυχώς είναι από το κινητό, και αυτό γιατί μάλλον για κάποιο λόγο, νόμιζα πως δεν θα την χρειαστώ.. πόσο λάθος.
Πριν προχωρήσεις, διάβασε τους προηγούμενους προορισμούς που επισκεφτήκαμε:
- Αν θέλεις να μάθεις για την πρώτη μέρα κάνε κλικ εδώ. Hoznayo – Solares
- Δεύτερη μέρα, κλικ εδώ. Lierganes & Bilbao
- Τρίτη ημέρα, κλικ εδώ. Castro Urdiales και Playa Salve de Laredo
- Τέταρτη μέρα, κλικ εδώ. San Sebastian
- Πέμπτη μέρα, κλικ εδώ. Casa de los colores – Guggenjeim Museum
- Έκτη μέρα. Βρίσκεσαι ήδη στο άρθρο!
- Έβδομη μέρα,κλικ εδώ Gruta del Diablo & Fuente del Francés και εδώ.
Το Σανταντέρ ( Santander)
είναι η πρωτεύουσα αλλά και η μεγαλύτερη πόλη της αυτόνομης κοινότητας και ιστορικής περιοχής της Κανταβρίας. Βρίσκεται στις βόρειες ακτές της Ισπανίας και υπολογίζεται από τον δήμο ότι το 2013 είχε 178.465 κατοίκους. Η πόλη είναι κτισμένη στις νότιες ακτές του ακρωτηρίου Μαγιόρ, το οποίο σχηματίζει ένα πολύ καλό λιμάνι στο Βισκαϊκό κόλπο. Η πόλη βρίσκεται ανάμεσα στο Χιχόν και το Μπιλμπάο.
Είναι μια πόλη-λιμάνι που βρίσκεται στη βόρεια ακτή της Ιβηρικής Χερσονήσου, απέναντι από την Κανταβρική Θάλασσα.
Ελπίζω να προσανατολιστήκατε ή έστω να σας βοήθησε να ψάξετε στον χάρτη.
Από το χθες στο σήμερα
Υπολογίζεται πως η πόλη πιθανότατα να βρίσκεται στην ίδια θέση που βρισκόταν η ρωμαϊκή πόλη Portus Victoriae (Νικηφόρος Λιμένας). Το όνομα της πόλης πιθανότατα να προέρχεται από τη παραφθορά του ονόματος του Εμετέριο (Σαντεμτέρ, Σαντενδέρ, Σαντανδέρ), και όχι του αγίου Ανδρέα. Το αββαείο του βρίσκεται στη θέση του καθεδρικού ναού.
Ο Αλφόνσος Η΄ της Καστίλλης έκανε το 1187 τον αββά άρχοντα της πόλης. Ταυτόχρονα κατασκευάστηκε και το λιμάνι και η πόλη οχυρώθηκε.
Το λιμάνι της πόλης
Το 1248, το Santander συμμετείχε στη μάχη της Σεβίλλης, όπου με ένα πλοίο έσπασε τις αλυσίδες που έφραζαν το Γουαδαλκιβίρ. Σαν γεγονός απεικονίζεται και στο έμβλημα της πόλης. Η πόλη αναπτύχθηκε χάρις στο εξαιρετικό λιμάνι που σχηματίζει ο κόλπος του. Χαρακτηρίζεται ως σημαντικό λιμάνι της Καστίλλης στο τέλος του Μεσαίωνα. Αλλά και το εμπόριο με το Νέο Κόσμο ανοίγεται και εξαπλώνεται. Έγινε επισήμως πόλη το 1755. Με την ανεξαρτητοποίηση των ισπανικών αποικιών το 19ο αιώνα, η οικονομία της πόλης βρέθηκε σε ύφεση, αλλά ανέκαμψε με την κατασκευή εργοστασίων.
Πιστεύεται ότι ήταν λιμάνι από την αρχαιότητα, λόγω της ευνοϊκής της θέσης, και τεκμηριώνεται ήδη από τον 11ο αιώνα. Μεγάλο μέρος της μεσαιωνικής πόλης χάθηκε στη μεγάλη πυρκαγιά του 1941. Σήμερα, η εναπομείνασα παλιά πόλη της, η παραλία και άλλα αξιοθέατα είναι δημοφιλή στους τουρίστες και άλλους επισκέπτες
Αλίευση
Τα ψάρια και τα θαλασσινά κυριαρχούν στην τοπική κουζίνα, σχεδόν όλης της χώρας, αν προσθέσεις φυσικά και το ντόπιο κρέας.
Τέλος το 1941 μεγάλο τμήμα της πόλης καταστράφηκε από πυρκαγιά. Τροφοδοτούμενη από τους θυελλώδεις νότιους ανέμους, η φωτιά έκαιγε για δύο μέρες. Αν και υπήρξε μόνο ένας νεκρός, ένας πυροσβέστης, χιλιάδες οικογένειες έμειναν άστεγες και η πόλη βυθίστηκε στο χάος.
Μια βόλτα στην παραλιακή πλευρά της πόλης, αφού τα φώτα σχεδόν έχουν πέσει και η βροχή δεν λέει να σταματήσει.
Κοιτάξαμε τι μπορεί να είναι ανοιχτό εκείνη την ώρα και το Ναυτικό Μουσείο, ήταν ένα από αυτά.
Εδώ θα σημειώσω και πάλι πως η Αγγλική γλώσσα δεν είναι το στοιχείο τους. Οπότε προσπαθήστε να βρείτε τρόπο επικοινωνίας, σε περίπτωση που δεν γνωρίζεται Ισπανικά.
*Θα ήθελα να συμπληρώσω πως υποστηρίζουμε την τοπική διάλεκτο κάθε χώρας σαφώς, όπως θα θέλαμε να έκαναν και στην δική μας χώρα, δίχως να πρέπει να γνωρίζουμε 4-5 γλώσσες σε σχέση με άλλους 🙂
Ναυτικό Μουσείο της Κανταβρίας- Museo Marítimo del Cantábrico
Για όσους θέλουν να επισκεφτούν το Ναυτικό Μουσείο / Museo Marítimo del Cantábrico , τότε να γνωρίζουν πως η είσοδος κοστίζει κοντά στα 6 ευρώ, δεν υπάρχει οδηγός και δεν μιλάνε Αγγλικά.
Κάνε κλικ στο επίσημο site τους.
Εδώ θα μάθετε την ιστορία της πόλης, τις οικογένειες που στάθηκαν και υποστήριξαν τον τόπο τους με την αλίευση και την κονσερβοποίηση τόνου, έως τους ναυτικούς και τις γυναίκες τους που είχαν σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό!
Η διαδρομή είναι μικρή αλλά μαθαίνεις κάποια βασικά στοιχεία της πόλης, που είναι καλό να ξέρεις.
Monumento a Los Raqueros
Εάν βρίσκεσαι ακόμα παραλιακά, τότε να δεις σίγουρα ένα μεγάλο πειρατικό καράβι, που αν θέλεις μπορείς να φωτογραφηθεί εκεί. Η φωτογραφία που θα λάβεις θα είναι εποχής, οπότε το λες και ένα καλό ενθύμιο.
Στην συνέχεια, στο Paseo de Pereda θα συναντήσουμε το μνημείο των Raqueros. Αφορά την αναπαράσταση των φτωχών αγοριών όταν ανάμεσα σε 19ο και του 20ο αιώνα, βουτούσαν στα νερά του Βισκαϊκού Κόλπου για να μαζέψουν τα νομίσματα που τους έριχναν περαστικοί, ψαράδες ή μέλη του πληρώματος.
Για την ιστορία, Raqueros
ονομάζονταν τα φτωχά ή περιθωριακά παιδιά. Επί το πλείστον ορφανά, που σύχναζαν στις αποβάθρες του κόλπου του Santander και τα οποία επιβίωναν με μικροκλοπές και με τη συλλογή κερμάτων από τους επιβάτες. Το πλήρωμα των πλοίων έριχνε κέρματα στη θάλασσα με την ελπίδα ότι τα μικρά θα τα ανακτούσαν.
Υπάρχει ένας μύθος για ένα τύπου ανέκδοτο-φράση που λένε στην πόλη και αφορά την ονομασία Raqueros. Έτσι συνήθως αποκαλείς κάποιον που είναι αγενής «raquero». Ο José María de Pereda τους ορίζει ως εξής:
Ο πραγματικός άρχοντας της περιοχής, που έκανε πάντα τα δικά του πράγματα- αυτός που παρενέβαινε σε όλα τα παιχνίδια μας ως βιομηχανικός εταίρος- αυτός που πλήρωνε αν έχανε, με την πίστωση που κανείς δεν του δάνειζε, αλλά που, ξαφνικά, κέρδιζε κάθε φορά που παίζαμε, αυτός που, με ένα σφύριγμα μόνο, έκανε μισή ντουζίνα δικούς του να ξεπροβάλλουν πίσω από κάθε σωρό από μπάζα, έτοιμοι να τα βάλουν με τον ίδιο τον Γολιάθ- αυτός που ήταν τόσο απαραίτητος για το Muelle de las Naos όσο οι βάτραχοι για τα έλη, όπως οι σαύρες για τα ερείπια- Ο ΡΑΚΚΕΡ, με λίγα λόγια. Αυτός ήταν ο φόβος των γκιντιλάδων, το αλλούβιο των γιορτών μας, ο βάτραχος αυτών των βάλτων, η σαύρα αυτών των ερειπίων.Οι επισκέπτες αυτού του μνημείου μπορούν να βρουν εδώ πού να μείνουν στο Σανταντέρ.
