Vilnius: Γνώρισε την πρωτεύουσα της Λιθουανίας Part #2

8

Ακόμα μια βόλτα /εξερεύνηση μέσα στην πόλη Vilnius και αυτήν την φορά θα σε πάω από τη γέφυρα Žirmūnai bridge.

Η γέφυρα Žirmūnai ή αλλιώς Žirmūnų tiltas, είναι μια γέφυρα που διασχίζει τον Neris river και συνδέει τις περιοχές Žirmūnai και Antakalnis. Πρόκειται για μια γέφυρα από σιδηροπλισμένο σκυρόδεμα μήκους 181 μέτρων (594 ft). Έχει τρία ανοίγματα και τέσσερις προβλήτες. Το πλάτος μεταξύ των κιγκλιδωμάτων είναι 20 μέτρα (66 πόδια). Η γέφυρα αποτελεί έργο του 1964 από ένα ινστιτούτο του Λένινγκραντ. Κατασκευάστηκε το 1965 από τη Δεύτερη Διοίκηση Κατασκευής Γέφυρας του Βίλνιους.

Το 2016 τοποθετήθηκε κάτω από τη γέφυρα ένα γλυπτό με την ονομασία «Βασιλικό μήλο» Karališkas obuolys.  Είναι άξιο να σταθούμε στα γλυπτά που υπάρχουν κάτω από τις γέφυρες, όπως το συγκεκριμένο.

Neri river

Ο ποταμός Neri διασχίζει την πόλη, που μοιάζει να την μοιράζει στα δύο. Από την μια πλευρά έχεις τη “νέα πόλη” ενώ απέναντι στέκεται αγέρωχη η παλιά, με ότι αρχιτεκτόνημα υπάρχει. Είναι πολύ σημαντικό μια πόλη να μπορεί να κρατάει τις ισορροπίες, από την δόμηση έως τις αναλογίες. Δεν πρέπει να ξεχνά το χθες και θα πρέπει να βρει τρόπο να το δέσει με το σήμερα. Αυτό θα ήταν ένα πολύ καλό άρθρο, για το ποιες πόλεις/΄χώρες το έχουν καταφέρει και ποιες βιάζονται να φτάσουν την εξέλιξη χωρίς να έχει τα δομές;

Αυτή τη φορά η διαδρομή μας θα είναι από την αντίθετη πλευρά του Žirmūnų και θα περπατήσουμε την λεωφόρο T. Kosciuškos g. . Στον δρόμο αυτόν θα βρεις το μουσείο τέχνης Nacionalinė M. K. Čiurlionio menų mokykla, τα γραφεία του National Geographic (εδώ ας πούμε θα ήθελα να αφήσω ένα βιογραφικό του κάστορα). Λίγο παρακάτω είναι το House of Histories /LNM Istorijų namai αλλά και το Monument to the Vileišiai Brothers.

Όπως έχουμε αναφέρει, κάθε κομμάτι της πόλης αξίζει κάποιος να το περπατήσει. Πόσο μάλλον όταν όλα αυτά είναι συγκεντρωμένα. Μπορώ να πω πως ήταν έκπληξη για εμάς, αφού πηγαίναμε στα τυφλά. Γεμίζει το μάτι σου με τόσα πολλά που δεν χορταίνεις να κοιτάς σαν παιδί με παγωτό στο χέρι.

Monument to the Vileišiai Brothers

Το μνημείο αυτό είναι αφιερωμένο στους Vileišis – Jonas, Petras και Antanas Vileišis. Συγκεκριμένα τα αποκαλυπτήρια έγιναν το 2018, στην πλατεία της οδού T. Kosciuškos. Το μνημείο, απεικονίζει τα τρία αδέλφια σε ένα τραπέζι και συμβολίζει την ισχυρή σύνδεση και στόχο.

Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου πραγματοποίησαν η κόρη του Jonas Vileišis, Rita Vileišytė Bagdonas, ο δισέγγονος Gediminas Tursa, ο δήμαρχος του Βίλνιους Remigius Šimašius, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Λιθουανικής Ιστορίας Rimantas Miknys.

Οι αδελφοί Vileišis,

φημίζονται για την αφύπνιση του λαού και της εθνικής ταυτότητας.. Γεννημένοι σε αγροτική οικογένεια στο Pasvalys, ξεκίνησαν το έργο τους στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο Jonas υπέγραψε την Πράξη της Ανεξαρτησίας, ο Petras ίδρυσε την πρώτη νόμιμη λιθουανική εφημερίδα και ο Antanas ξεκίνησε εκπαιδευτικές προσπάθειες στο Βίλνιους. Η συμβολή τους μεγάλη αφού άφησε ανεξίτηλο σημάδι τόσο στον πολιτισμό όσο και στην ανεξαρτησία της Λιθουανίας.

85 μνημεία χτίστηκαν στο Βίλνιους, τα περισσότερα από αυτά με ιδιωτικά κεφάλαια.

Οι αδελφοί Vileišia είναι εξαιρετικά σημαντικές προσωπικότητες στην πολιτική, πολιτιστική και κοινωνική ζωή της Λιθουανίας. Από την άλλη πλευρά, προσέφεραν γενναιόδωρα προσωπικά κεφάλαια προκειμένου η Λιθουανία να γίνει ανεξάρτητη, να ευημερήσει οικονομικά και πολιτιστικά και η παλιά πρωτεύουσά της, το Βίλνιους, να γίνει λιθουανική.

Ο μεγαλύτερος αδελφός Petras Vileišis

ήταν μηχανικός οδοποιίας, κατασκεύαζε γέφυρες και σιδηροδρόμους. Επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος, ίδρυσε ένα εργοστάσιο σιδηρουργίας, ένα σύγχρονο τυπογραφείο, έχτισε στο Antakalni το παλάτι, το οποίο έγινε επίκεντρο του λιθουανικού πολιτισμού. Τέλος ίδρυσε, εξέδωσε και εξέδιδε την πρώτη λιθουανική ημερήσια εφημερίδα «Vilniaus žinios».

Ο Antanas Vileišis

ήταν ανθρωπιστής γιατρός, φρόντισε για τη λιθουανική εκπαίδευση, βοήθησε πολύ τον αδελφό του Petrus στη λιθουανοποίηση του Βίλνιους. Ήταν ιδρυτής και εκδότης της ημερήσιας εφημερίδας «Lietuvos žinios», δημιουργός της Ένωσης Λιθουανικών Πόλεων, προστάτης του πολιτισμού, μέλος του Συμβουλίου της Λιθουανίας, συγγραφέας και υπογράφων την Πράξη της 16ης Φεβρουαρίου.

Ανοικοδόμηση πόλης

Το 2009 διοργανώθηκε διαγωνισμός ιδεών για την ανοικοδόμηση της πόλης, από τον δήμο αλλά και την Ένωση Αρχιτεκτόνων. Συγκεντρώθηκαν 45 έργα , τα οποία παρουσιάστηκαν στο κοινό και εκτέθηκαν στο Παλάτι Συναυλιών και Αθλητισμού του Βίλνιους.

*Τα έργα του τότε, είναι το αποτέλεσμα που εμείς είδαμε, περπατήσαμε και ερωτευθήκαμε. Έργα που ακόμα και σήμερα συνεχίζονται. Θα ήθελα να το σχολιάσω αυτό, καθώς αν και περπατήσαμε ανάμεσα σε έργα, δεν νιώσαμε ποτέ να εμποδίζει εμάς ή την κυκλοφορία. Ακόμα και σε αυτό υπάρχει μια αρμονία. Δηλαδή το έργο γινόταν εκεί που έπρεπε, ούτε τετραγωνικό παραπάνω. Οι εργάτες ήταν από πάνω ώστε να μοιραστεί ότι έπρεπε. Και αυτό που προκάλεσε ενδιαφέρον, είναι πως προστάτευαν τα δέντρα, ώστε να μην πέσει κάποιο ή πληγωθεί…

Η διαδρομή θα μας βγάλει στην κεντρική πλατεία όπου βρίσκεται ο Καθεδρικός ναός. Πρώτα θα περάσεις από το μνημείο του King Mindaugas.

Ήταν ο πρώτος γνωστός Μεγάλος Δούκας της Λιθουανίας και μόνος βασιλιάς της Λιθουανίας. Λίγα είναι γνωστά για την προέλευσή του, τα πρώτα χρόνια και την άνοδό του στην εξουσία. Αναφέρεται σε μια συνθήκη το 1219 ως δούκας και το 1236 ως ηγέτης όλων των Λιθουανών.

Vilnius- Cathedral Square
Katedros aikštė

Σε αυτό το σημείο, θα σταθούμε στον μύθο που υπάρχει και αφορά τον ηγεμόνα της Λιθουανίας, Gediminas – Γεδίμινα. Λέγεται πως κυνηγούσε για ώρες στην κοιλάδα Šventaragis. Οι ώρες πέρασαν και η κούραση δεν τον άφηνε να συνεχίσει ή να επιστρέψει. Έτσι διανυκτέρευσε εκεί. Μόλις έκλεισε τα μάτια του,  του ήρθε ένα όνειρο, κάτι σαν προφητεία, ότι στο κοντινό βουνό, ένας τεράστιος σιδερένιος λύκος στεκόταν ουρλιάζοντας στο φεγγάρι. Ένας σοφός προφήτης ερμήνευσε το όνειρο αυτό ως εξής: «Ο σιδερένιος λύκος συμβολίζει ένα ανυπέρβλητο κάστρο και μια πόλη που πρέπει να χτιστεί σε αυτό το μέρος».

Η πόλη αυτή που γεννήθηκε μέσα από αυτό το όνειρο, χτίστηκε και έγινε πρωτεύουσα. Το όνομα αυτής Βίλνιους.

Ο σιδερένιος λύκος συμβολίζει ένα ανυπέρβλητο κάστρο και μια πόλη που πρέπει να χτιστεί σε αυτό το μέρος

Όπως φαίνεται η πρόβλεψη του προφήτη ήταν σωστή, αφού η πόλη άντεξε όχι μόνο τις αρχαίες μάχες, αλλά και τους παγκόσμιους πολέμους και ρωσικές κατοχές. Το σημείο όπου ο ηγέτης συνέλαβε κάποτε το όνειρό του, είναι τώρα μνημείο για χιλιάδες κόσμο. Δίπλα στο Cathe-dral βρίσκεται περήφανο το άγαλμα του λύκου που ουρλιάζει , έχοντας στον πλευρό του τον Gediminas.

Η πλατεία δεν σταματά να έχει κόσμο, ενώ πολλές συναυλίες και εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα σε διάφορες περιστάσεις, όπως η Συναίνεση του Πάπα Φραγκίσκου το 2018 ή ο «Sostinės dienos», μια ετήσια γιορτή της πρωτεύουσας. Λίγες δεκάδες βήματα απέναντι από την πλατεία και θα βρεθείτε στην αυλή του παλατιού των Μεγάλων Δουκών της Λιθουανίας.

Μήπως θέλεις και εσύ να δεις κάποιο σημάδι;

Stebuklas

το σημείο που μπορεί να πραγματοποιήσει τα όνειρα σου. Για να πραγματοποιηθεί η ευχή μας θα πρέπει να το στρέψουμε κατά 360 μοίρες με τη φορά του ρολογιού. Δεν είναι ένα απλό τουριστικό γίγνεσθαι, αφού εδώ κατέληγε το 1989 η ανθρώπινη αλυσίδα που συνέδεε το Βίλνιους με το Τάλιν, όταν τα δυο εκατομμύρια Λιθουανών διαμαρτυρήθηκαν εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν θα στο δείξουμε ούτε θα σου πούμε που ακριβώς είναι, γιατί αλλιώς δεν έχει νόημα. Η τύχη πρέπει να έρθει αν την κυνηγήσεις σωστά.

Είναι λοιπόν σημείο των καιρών και πολύ σημαντικό μάλιστα.

Σχετικά τώρα με τον Καθεδρικό ναό της πλατείας

Αποτελεί τον κύριο ρωμαιοκαθολικό καθεδρικό ναό της Λιθουανίας. Χτίστηκε πάνω στον πρώτο ξύλινο ναό του 14ου αιώνα, έναν αιώνα αργότερα από τον Μεγάλο Δούκα Βιτάουτας. Η βασιλική είναι αφιερωμένη στους Αγίους Στανισλάου και Λαντισλάου. Λόγω καταστροφών με την πάροδο των αιώνων ξαναχτίστηκε αρκετές φορές (όπως και οι γέφυρες). Αυτό σημαίνει πως υπάρχει ένα πάντρεμα  αρχιτεκτονικών ρυθμών. Όπως θα παρατηρήσει κάποιος πολύ ξεκάθαρα, η πρόσοψη κατέχει νεοκλασικούς κίονες και γλυπτά με τους τέσσερις Ευαγγελιστές.

Επιβλητικά αγάλματα

που άνετα πιστεύεις πως πρόκειται για κάποιο άλλο δημόσιο κτίσμα. Στην κορυφή, ως εκεί που πάει το μάτι σου, είναι τοποθετημένα τα λευκά μπρούτζινα αγάλματα της Αγίας Ελένης και των Αγίων Στάνισλαβ και Καζίμιρ. Δεν είναι τα αυθεντικά, αφού είναι αντίγραφα των ξύλινων πρωτοτύπων. Δημιουργήθηκαν στα τέλη του 18ου αιώνα, αλλά καταστράφηκαν το 1956 από τον Στάλιν. Επανήλθαν μόλις το 1996. Η Αγία Ελένη κρατά στα χέρια της ένα χρυσό σταυρό μήκους 9 μέτρων. Είναι τόσο εμφανές σαν σύμβολο, που είναι ευδιάκριτο από το μεγαλύτερο μέρος της πόλης και πλέον αποτελεί σύμβολό της.

Δεν θα σου πω πολλά πέρα από από δυο πράγματα. Ένα υπάρχει ακόμα μια φήμη πως στο ναό βρέθηκαν κοσμήματα αξίας αρκετών εκατομμυρίων που τα είχαν κρύψει Ρώσοι στρατιώτες στους τοίχους. Από φόβο μην τα βρουν και τα κατασχέσει η Σοβιετική Ένωση έμειναν θαμμένα με σκοπό να τα πάρουν. Αυτό δεν έγινε ποτέ και όταν ανακαλύφθηκαν και βρίσκονται στο Μουσείο Εφαρμοσμένης Τέχνης.

Τέλος, διαθέτει κατακόμβες που είναι προσβάσιμες όταν υπάρχει κάποιος ξεναγός και αποτελεί τόπο ταφής για σημαντικές προσωπικότητες της χώρας. Στο εσωτερικό του ναού, θα δεις διαθέσιμο πρόγραμμα και ώρες ώστε να κανονίσεις το πρόγραμμα σου.

 

 

Φεύγουμε από την πλατεία και πάμε προς το αυτόνομο σημείο του Ουζούπης! Θα περάσουμε μπροστά από το Μουσείο Παιχνιδιών Žaislų muziejus, ακιρβώς απέναντι από το πάρκο.  Στην ευθεία σου θα δεις και έναν δρόμο για τους Τρεις Σταυρούς – Trys kryžiai.

St. Anne’s Church

Εμείς πάλι θα στρίψουμε στην οδό Maironio g. για να περάσουμε μπροστά από την St. Anne’s Church – Vilniaus Šv. Onos bažnyčia που είναι σε γοτθικό ρυθμό. Τόσο όμορφο που σύμφωνα με έναν ακόμα μύθο, το 1812 ο Ναπολέων θέλησε να το μεταφέρει στο Παρίσι.
Ιδρύθηκε περίπου το 1495–1500 και είναι ένα εξέχον παράδειγμα του Flamboyant και του Brick Gothic στυλ. Δίπλα βρίσκεται το Church of St. Francis of Assisi – Vilniaus šv. Pranciškaus Asyžiečio (Bernardinų) parapija , ενώ στο σημείο βρίσκεται και το άγαλμα του Adam Mickiewicz- Adomui Mickevičiui.

 

Ακόμα ένα ποτάμι θα συναντήσουμε περιμετρικά του Uzupis και είναι το Vilnia river. Αυτό χωρίζει μια πλέον νέα αρχιτεκτονική μορφή. Το Paupio είναι ένα σημείο διαφορετικό μα και τόσο ίδιο. Τα χρώματα στα δέντρα, τα ποτάμια… α τώρα που ανέφερα την λέξη δέντρα. Σε κάθε μα κάθε δέντρο, θα δεις σπιτάκια πουλιών σε διάφορα χρώματα και ΝΑΙ αυτό μας έκανε τρομερά θετική εντύπωση συν της άλλης.

Περνώντας απέναντι και κατευθυνόμενοι προς την παλιά πόλη. Ανεβήκαμε τα σκαλάκια της οδού Šimaitės g. και περάσαμε από τα τείχη της πόλης, αλλιώς Bastion of the Vilnius Defensive Wall. Από εκεί μας πήγε ο δρόμος και συγκεκριμένα το πλακόστρωτο που υπήρχε. Μια όμορφη διαδρομή, όπως αναλογεί σε μια παλιά πόλη.

Ιερουσαλήμ του βορρά

Την πόλη για όσους δεν ξέρουν, την αποκαλούν και «Ιερουσαλήμ του βορρά» εξαιτίας της μεγάλης και δραστήριας εβραϊκής κοινότητας που είχε εγκατασταθεί εκεί πριν το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι και ο λόγος που θα συναντήσεις αρκεά μνημεία ή νεκροταφεία Εβραίων. Αποτελεί την παλαιότερη μεσαιωνική πόλη που έχει διασωθεί αυθεντική και όρθια έως και σήμερα.

Όπως θα δείτε, το πανέμορφο ιστορικό κέντρο φημίζεται για τα χαριτωμένα σπιτάκια του, το καθένα βαμμένο σε διαφορετικό, παστέλ χρωματισμό. Η αρχιτεκτονική του διαφέρει από εκείνη του μεταγενέστερου που έχει επιρροές από τον κυβισμό της Σοβιετικής Ένωσης.

UNESCO

Δεν είναι τυχαίο ότι η παλιά πόλη της λιθουανικής πρωτεύουσας έχει αναδειχθεί σε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομίας της UNESCO, τη στιγμή που είναι η παλαιότερη μεσαιωνική πόλη της βόρειας Ευρώπης που έχει διασωθεί μέχρι τις μέρες μας. Kάποτε η πόλη ήταν περικυκλωμένη από ένα πανύψηλο τείχος με εννέα εισόδους που είχαν αυστηρή φύλαξη. Η μοναδική είσοδος που έχει διατηρηθεί αυτούσια ως σήμερα, είναι η Πύλη της Ανατολής.

Είναι και το μέρος που θα δείτε άλλωστε αρκετούς τουρίστες να περιφέρονται είτε με μπαγκάζια για κεντρικά ξενοδοχεία είτε για επίσκεψη. Ένα καφέ, ένα σνακ ακόμα και ένα πέρασμα σε δικά τους τοπικά μαγαζιά και προϊόντα. Είναι ίσως από τα λίγα σημεία που θα βρεις μικροπωλητές με τα “μαγαζιά¨τους να έχουν τουριστικα είδη όπως ενθύμια της πόλης επάνω σε πάνινες τσάντες ή μπλούζες. Χρησιμοποιούν αρκετά το κεχριμπάρι, κάτι λοιπόν που θα βρεις σε κοσμήματα για το χέρι και το λαιμό. Είναι κάτι σαν φυλαχτό για αυτούς, κάτι που θα αναφέρουμε και στο άρθρο μας τον Λόφο των Σταυρών.
Τα ψώνια που θα κάνεις από εκεί είναι αρκετά οικονομικά και γιατί όχι να μην πάρεις ένα δωράκι παραπάνω για τους αγαπημένους σου. Είναι σα να κινήσε στο κέντρο της Αθήνας, μεταξύ Θησείου και Μοναστηρακίου.

Επίσης στην κεντρική τους πλατεία, θα συναντήσεις το Δημαρχείο, το άγαλμα του Dr. Jono Basanavičiaus aikštė, την Πύλη της Αυγής, το ναό  Holy Trinity Church & Basilian Gate που αν θυμάμαι καλά είχε σκαλιστή επιγραφή τα ελληνικά. Γενικότερα είναι μια αξιοθαύμαστη πόλη γεμάτο αγάλματα. Αν είσαι λάτρης της τέχνης, τότε σίγουρα θα σου αρέσει πολύ.  Ο πεζόδρομος που θα σε βγάλει ο δρόμος θα σε οδηγήσει και πάλι στον Καθεδρικό ναό ή θα σε γυρίσει από την πλευρά του Ουζούπη, ανάλογα τι θα επιλέξεις.

 

Japanese park

Το ήξερες πως τη πόλη Vilnius έχει πάρα πολλά Ιαπωνικά πάρκα; Όχι τυχαία θα σου πω.
Αυτό εν μέρη οφείλεται στην πράξη ανυπακοής ενός Ιάπωνα διπλωμάτη ώστε να διασώσει Ευρωπαίους Εβραίους από τους ναζί.

Chiune Sempo Sugihara

Πρόκειται για ένα πάρκο μνήμης προς τιμήν του Ιάπωνα διπλωμάτη Chiune Sempo Sugihara (1900-1986).  Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1940, υπηρετούσε ως υποπρόξενος στο Κάουνας., την τότε πρωτεύουσα της Λιθουανίας. Εξαιτίας του σώθηκαν έσωσε χιλιάδες Εβραίοι και αυτό γιατί τους παραχώρησε ταξιδιωτικές βίζες, ώστε να φύγουν από την Ευρώπη μέσω Ιαπωνίας για διάφορους προορισμούς. Φυσικά πρώτα είχε εξασφαλίσει συμφωνία με τους Σοβιετικούς ώστε να διέλθουν από τη χώρα με τον υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο και να περάσουν στην Ιαπωνία από το Βλαδιβοστόκ.

Η κίνηση αυτή ήταν εξαιρετικά τολμηρή. Η ιαπωνική κυβέρνηση απαιτούσε εμφατικά να παραχωρούνται βίζες σε άτομα που διέθεταν τα απαιτούμενα επίσημα έγγραφα και φυσικά είχαν τα ανάλογα χρήματα για την κάλυψη του ταξιδιού.

Ο Sugihara πήρε τότε ένα πολύ μεγάλο προσωπικό ρίσκο. Να αγνοήσει τις εντολές και να χορηγήσει τις βίζες ζωής, όπως και ονομάστηκαν.  Για να μπορέσει αν το καταφέρει αυτό,  εργαζόταν 18 ώρες την ημέρα, ενώ έπρεπε να εξασφαλίσει και την αντίστοιχη χρηματοδότηση.

Λέγεται και η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι εξέδωσε γύρω στις 2.200 βίζες. Αυτόματα σημαίνει πως σώθηκαν κοντά στους 6.000 Εβραίους, καθώς χρησιμοποιείτο μία βίζα για τρία μέλη μιας οικογένειας.

Το 1984

το Ισραήλ συγκατέλεξε τον Chiune Sugihara στους Δικαίους των Εθνών , ενώ η τελετή ανακήρυξής του έγινε το 1985 στο Γιαντ Βασέμ στην Ιερουσαλήμ. Ήταν το 2001 όταν παρουσία της χήρας του, φυτεύτηκαν οι 200 κερασιές, δωρεά της ιαπωνικής κυβέρνησης, στο Βίλνιους, ενώ το μνημείο ανεγέρθηκε την ίδια χρονιά από τους αποφοίτους του Πανεπιστημίου Wasada του Τόκιο, από το οποίο είχε αποφοιτήσει και ο Sugihara.

Το 2020, το 80ό έτος από τη γενναία κίνησή του, κηρύχθηκε έτος του Chiune Sugihara στη Λιθουανία, με ποικίλες εκδηλώσεις, ενώ δημιουργήθηκε και ένα γλυπτό μνημείο προς τιμήν του στο Κάουνας.

Η πράξη του αυτή, μαθεύτηκε πολύ αργότερα από την οικογένεια του. Ήταν κάτι που έκανε από καρδιάς, αφού η απάντηση στο ερώτημα του γιου του “γιατί το έκανε”, ήταν “Γιατί τους λυπόμουν”.

Vilnius Japanese Garden

Για να μεταφερθείς στο Vilnius Japanese Park που βρίσκεται στην συνοικία Šnipiškės , θα πρέπει να είσαι από την πλευρά του National Gallery of Art, δηλαδή από την βιομηχανική πλευρά. Αν και αυτό δεν το καταλαβαίνεις αφού όλη η πόλη περιστοιχίζεται από πάρκα όπως έχουμε πει και όασης πρασίνου.  Η διαδρομή σε κάνει να θέλεις να απορροφήσεις ακόμα περισσότερες πληροφορίες για την πόλη, αφού είναι σα να έχεις περάσει μια λεπτή νοητή γραμμή.

Η συνοικία πλέον ονομάζεται “συνοικία ανάμεσα σε δύο Ιαπωνίες” . Από το πάρκο ανθισμένων κερασιών Čiunė Sugihara στην οδό Upės μέχρι τον νέο ιαπωνικό κήπο στην οδό Linkmenų. Αναφέρεται πως είναι ο τελευταίος διαμορφωμένος κήπος, σύμφωνα πάντα με τις απαιτήσεις του ενός παραδοσιακού ιαπωνικού κήπου.

 

Σημαίνει πως πρέπει να έχει έναν λόφο που συμβολίζει το ηφαίστειο Fuji, πέτρες, ξηρά ποτάμια, φλαμουριές, μια λίμνη, έναν καταρράκτη. Πιστέψτε με πως όλα αυτά υπήρχαν και με το παραπάνω. Είμαστε σίγουρη πως την άνοιξη είναι όλα πολύ καλύτερα, αν και για το μήνα Οκτώβριο που επισκεφτήκαμε το μέρος, μια χαρά ήταν. Την άνοιξη λοιπόν όπως συνηθίζεται, οι επισκέπτες προσελκύονται κυρίως από τη λεωφόρο των 20 ιαπωνικών κερασιών. Αυτός ο ιαπωνικός κήπος των πέντε εκταρίων έχει καταφέρει να διατηρήσει παλιά ώριμα δέντρα. Φυσικά αυτό δεν φτάνει σε μια χώρα που μόνο το 70% αποτελείται από πράσινο! Φύτεψε ακόμα 700 νέα. Νομίζω πως τέτοια παραδείγματα θα έπρεπε να παίρνουμε…

Τέλος οι Ιάπωνες πιστεύουν πως το κλειδί για την ανάκτηση της πνευματικής ισορροπίας, είναι μια βόλτα σε έναν κήπο. Κάτι βέβαια που είναι καλό να κάνεις και όπως μάθαμε πρέπει, να ακολουθήσεις το μονοπάτι δεξιόστροφα, κάτι που κάναμε ανάποδα! Δεν μας χάλασε καθόλου και ούτε άλλαξε το feng shui μας,  αφού μια χαρά απολαύσαμε τον ήλιο, τα koi fish, τα ‘γλυπτά’ στο χώμα και την απίστευτη θέα.

Λίγο Vilnius ακόμα

Για το κλείσιμο, καθώς θεωρώ ότι σε κούρασα αν μάλλον ιδέες πήρες, θα σου πω δυο τρία πραγματάκια ακόμα.
Ένα από τα γλυπτά που θα συναντήσεις στην πόλη προς την πλευρά του Ουζούπη, είναι και το Paupy.

Paplauja

Μέχρι το 1939 το Paupys ονομαζόταν Paplauja. Λέγεται έτσι γιατί αυτό το φθαρμένο από το νερό «φαράγγι» βρέχεται συνεχώς από τον ποταμό Vilnia από το βορρά και από τις πηγές από το νότο. Μετά την αποσυναρμολόγηση του αμυντικού τείχους του Βίλνιους στο γύρισμα του 18ου και 19ου αιώνα, η ανακαλυφθείσα Paplauja αποδείχτηκε ένα πολύ βολικό μέρος για να ζήσουν έμποροι, βιομήχανοι και τεχνίτες από διάφορα έθνη.
Η συνοικία αυτή θεωρείται η πρώτη βιομηχανική συνοικία του Βίλνιους. Διέθετε αρκετά εργοστάσια. Δεν ξέρουμε αν ήταν τυχαίο, αλλά μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν μια περιοχή που κατοικούνταν κυρίως από τον εβραϊκό πληθυσμό.
Πλέον θα δεις μια πράσινη, ζωντανή και εκπληκτική περιοχή. Μοιάζει να είναι απόκεντρο ελαφρώς οικονομημένο.

Ρίξτε μια ματιά.

Συνολικά όλο το ταξίδι έφτασε να είναι 107,892 βήματα… εντός και εκτός Vilnius.

Υ.Γ Αν θεωρείτε πως έχουμε τελειώσει με τη πόλη, τότε κάνετε τραγικό λάθος! Μείνετε συντονισμένοι!