Kaunas city: Από το κάστρο στην πόλη των αγαλμάτων

Kaunas city, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λιθουανίας που θα βρεις αγάλματα και ίσως μια από τις καλύτερες ομάδες μπάσκετ.

Για όσους έχουν διαβάσει τις ιστορίες μας, βρεθήκαμε στη Λιθουανία το 2024, όπου καταφέραμε να επισκεφτούμε το Vinius, το μικρό κρατίδιο με το όνομα Uzupis, και το Kryžių kalnas όπου βρίσκεται ο Λόφος των Σταυρών. Αυτή τη φορά προορισμός μας ήταν το Κάουνας όπως θα το πούμε Ελληνικά ή αλλιώς Kaunas όπως είναι στα Λιθουανικά. Για τους Πολωνούς (έχουμε και για εδώ ιστορίες να διαβάσετε), που έχουν μια ιδιαίτερη αγάπη για τις γειτονικές χώρες, είναι Kowno.

Η πόλη βρίσκεται ανάμεσα στη συμβολή δύο μεγάλων ποταμών της χώρας. Του Νέμουνας και του Νέρις στη λιμνοθάλασσα Κάουνας.

Σύμφωνα με το μύθο,

η πόλη ιδρύθηκε το 1030. Η αναφορά της όμως γίνεται γνωστή πρώτη φορά σε γραπτές πηγές το 1361. Σύμφωνα με πληροφορίες, τον  δέκατο τρίτο (13ο) αιώνα χτίστηκε τείχος ως προστασία από τις συχνές επιδρομές που γίνονταν από τους Τεύτονες . Ωστόσο το Kaunas κατακτήθηκε τελικά το 1362 με αποτέλεσμα οι Τεύτονες να καταστρέψουν το κάστρο της πόλης.

Τα χρόνια πέρασαν και το 1408 η πόλη έγινε κέντρο του πόβιατ του Kaunas. Η αποκατάσταση του κάστρου δεν άργησε να έρθει όπου και ολοκληρώθηκε στην αρχή του 15ου αιώνα. Το 1441 προσχώρησε στη Χανσεατική Ένωση και μέχρι το 16ο αιώνα,  η πόλη είχε τα βασικά. Δηλαδή ένα δημόσιο σχολείο, ένα νοσοκομείο και ένα φαρμακείο. Για την εποχή ήταν μια από τις καλύτερα διαμορφωμένες πόλεις στο Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας.

Τα πράγματα αλλάζουν όμως τον 17ο και ο 18ο αιώνα αφού το 1665 ο ρωσικός στρατός επιτέθηκε στην πόλη αρκετές φορές. Η κατάρα συνεχίζεται και το 1701 η πόλη καταλήφθηκε από το σουηδικό στρατό.  Φυσικά δεν έλειψε η Μαύρη Πανώλη που χτύπησε την περιοχή πρώτα το 1657 και αργότερα το 1708. Τέλος το 1731 και το 1732 υπήρξαν μεγάλες πυρκαγιές που κατέστρεψαν τις γειτονιές της πόλης.

Όπως ολόκληρη η Λιθουανία κυριαρχήθηκε από ξένες δυνάμεις, έτσι και το Kaunas δεν έμεινε εκτός του πεδίου μάχης. Από την Ρώσική Αυτοκρατορία, στον Μεσοπόλεμο και τα δεσμά της Σοβιετικής ένωσης. Έχει ήδη αναφερθεί ιστορικά τι έχει ζήσει η χώρα, κάτι που μπορείτε να βρείτε και στο Museum of Occupations and Freedom Struggles που βρίσκεται στο Vilnius. Ο ναζισμός άγγιξε για τα καλά τον ιστορικό και κατατρεγμένο τόπο και φυσικά οι ιστορίες μαρτυρούν πολλά περισσότερα από μύθους.

Φτάνουμε στο σήμερα, που είναι μια χώρα άξια θαυμασμού, καθώς όχι μόνο δεν έμεινε στο χθες, αλλά τρέχουμε να την φτάσουμε!

Kaunas

Το ταξίδι μας ξεκίνησε από το Vilnius οπου ήταν και η βάση μας για σχεδόν 6 μέρες. Μέσα σε αυτές τις μέρες, καταφέραμε να ζήσουμε και να αφουγκραστούμε στο ελάχιστο μια χώρα που παρά τις άπειρες δυσκολίες που αντιμετώπισε κατάφερε να στέκεται επάξια στα πόδια της τα τελευταία 30 χρόνια. Από την πρωτεύουσα έως το Kaunas, είναι σχεδόν 1 ώρα και 14-30′, ανάλογα με τι θα κινηθείτε. Μπορείτε να πάρετε τρένο, λεωφορείο ή όπως κάναμε εμείς,να νοικιάσουμε αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις μας. Η οδήγηση είναι αρκετά εύκολη και σας το λέει μια Ελληνίδα αυτό.

Let’s go

Προορισμός ήταν το κάστρο του πόλης – kaunas Castle. Από εκεί θα βλέπαμε ότι προλαβαίναμε μέσα σε μια ημέρα και όχι τόσο τι είχαμε προγραμματίσει. Εδώ να πω πως το ταξίδι έγινε τον μήνα Οκτώβρη, που σημαίνει πως το φως της ημέρας χάνεται γρήγορα. Έπρεπε να τρέξουμε και να δούμε όσα είχαμε προγραμματίσει, μα θα μας έφταναν οι ώρες;

Το gps μας οδήγησε στο Church of Most Holy Trinity, όπου και μπορέσαμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο. Προσωπικά εντυπωσιάστηκα από το μέρος αλλά και την αρχιτεκτονική που υπήρχε στον χώρο.

Η τέχνη των γλυπτών

Είναι περίεργο και παράλληλα όμορφο να συναντάς έναν τόπο που η κάθε μορφή τέχνης βρίσκεται παντού γύρω σου και αναβλύζει την κουλτούρα και την ιστορία ενός τόπου. Για παράδειγμα το γλυπτό που υπάρχει δίπλα στο πλακόστρωτο του Motiejus Valancius και δίπλα στο Μουσείο Επικοινωνιών στην πλατεία του Δημαρχείου. Το Σιντριβάνι «Σκύλοι» στην Πλατεία Δημαρχείου Κάουνας, το γνωστό γλυπτό που έχει την τοπική ονομασία Fontanas Šunys είναι του καλλιτέχνη Vytautas Narutis από το 1987. Η αναπαράσταση δύο σκυλιών από κόκκινο γρανίτη, βρίσκονται εκεί με την υπογραφή του μονογράμματος NV 1987.

NV

Ο καλλιτέχνης Vytautas Narutis, όπως είναι και τα αρχικά του, αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών MK Čiurlionis το 1981. Σπούδασε γλυπτική στο Λιθουανικό Ινστιτούτο Καλών Τεχνών, με καθηγητές τους Konstantin Bogdan και Gediminas Jokūbonis. Από το 1981 υπήρξε Λέκτορας, και Αναπληρωτής Καθηγητής.

Πέρασε από το Τμήμα του Λιθουανικού Ινστιτούτου Τέχνης (1991 – Ακαδημία Τέχνης, Ινστιτούτο Τέχνης ) ενώ το 1991 – 1992 ήταν Προϊστάμενος του Τμήματος Καλών Τεχνών.

Έκανε χρήση γρανίτη, μπρούντζου, σκυροδέματος, μετάλλου και χυτοσιδήρου. Γνωστά διακοσμητικά γλυπτά σαν το Fontanas Šunys που είδαμε, είναι η «Γάτα» του 1983, ο «Μουσικός» το 1985 και η  «Μητέρα» το 1988 και άλλα τόσα.

 

Αυτό το γλυπτό έχει λειτουργική σημασία, αφού διαθέτει βρύση πόσιμου νερού.
Η κύρια ιστορία του αφορά τους δύο άγρυπνους σκύλους, σύμφωνα με τον αστικό μύθο, που φρουρούσαν τον ύπνο του αυτοκράτορα Ναπολέοντα που έμενε εδώ. Η βάση του σιντριβανιού από ροζ γρανίτη συνδυάζεται με ρεαλιστικά επεξεργασμένα χάλκινα κεφάλια σκύλων και φλάντζες ποδιών. Οι γνώστες θα καταλάβουν πως το έργο συνδυάζει αντίθετα στοιχεία: λειτουργικότητα και φαντασία. Δύο διαφορετικά υλικά, αφηρημένα λείες πλαστικές επιφάνειες από γρανίτη και την ακρίβεια των ρεαλιστικών χάλκινων λεπτομερειών.

Επίσης συναντήσαμε ένα έργο από stop-motion animation. Το γλυπτό είναι αφιερωμένο στον Władysław Starewicz, έναν πρωτοπόρο της τέχνης του stop-motion animation.Ο Starewicz ήταν γνωστός για τις ταινίες του με κινούμενα έντομα, όπως το “The Ant and the Grasshopper“. Το έργο τέχνης είναι φτιαγμένο από μέταλλο και απεικονίζει ένα μυρμήγκι να κρατάει ένα τσαμπί σταφύλια. Βρίσκεται στην πλατεία Δημαρχείου (Rotušės aikštė) της πόλης.

Tιμά το πρώιμο έργο του στην περιοχή πριν μετακομίσει στη Γαλλία. Αναγνωρίζεται ως πατέρας της κούκλας animation και δημιουργός της πρώτης ρωσικής ταινίας κινουμένων σχεδίων.

Kaunas Castle

Η απόσταση που μας χώριζε από το κάστρο της πόλης, ήταν μικρή. Και πως άλλωστε θα γνωρίσεις μια πόλη, αν δεν την περπατήσεις; Περάσαμε μέσα από την πλατεία του Δημαρχείου, που από ότι μας είπαν, εκεί κοντά βρίσκεται ένα παραδοσιακό κατάστημα που πρέπει να δοκιμάσεις το μαύρο ψωμί της Λιθουανίας και κρασί. Δυστυχώς ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος και βρέθηκε κάπου στο τέλος του προγράμματός μας.

Σκοπός ήταν να φτάσουμε στο κάστρο του 14ου αιώνα, να δούμε την πόλη από ψηλά και να “χαθούμε” μέσα στην πόλη. Σίγουρα ήθελα να επισκεφτώ το Devils’ Museum … αλλά είπαμε. η ημέρα μικρή και είχαμε και την επιστροφή στην βάση μας. Οπότε μετά λύπης μου και αυτό το σημείο έμεινε απέξω, κυρίως γιατί δεν προλαβαίναμε το ωράριο που είχαν.

Για την ιστορία

Η πρώτη αναφορά στο όνομα του Kaunas συνδέεται με το Κάστρο του Κάουνας. Στα τέλη του 14ου αιώνα, η Νέα Πρωσική Χρονογραφία, που γράφτηκε από τον Wigand του Marburg (κηρύκ του Μεγάλου Μαγίστρου των Τευτονικών Ιπποτών), περιέγραψε την πορεία του Τάγματος από το Insterburg στο Κάουνας το 1361.

Στα τέλη του 14ου αιώνα, το κάστρο έγινε το επίκεντρο σφοδρών μαχών με τον Τευτονικό Τάγμα. Καταστραμμένο από τους εχθρούς του, ανοικοδομήθηκε προκειμένου να διατηρηθεί ο έλεγχος των σημαντικών υδάτινων οδών και, ταυτόχρονα, να υπερασπιστεί τον πυρήνα του κράτους με πρωτεύουσα το Βίλνιους. Στις αρχές του 15ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μεγάλου Δούκα Βιτάουτας, χτίστηκε ένα δεύτερο κάστρο πάνω στα θεμέλια του πρώτου. Θραύσματα αυτού του κάστρου έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Το 1408, η πόλη του Κάουνας άρχισε να αναπτύσσεται στην περιοχή του κάστρου, μετά τη χορήγηση προνομίου πόλης βάσει του νόμου του Μαγδεμβούργου. Κατά τη διάρκεια των μαχών με τους Τευτονικούς Ιππότες, το κάστρο ήταν ένα σημαντικό στοιχείο του αμυντικού συστήματος των ποταμών Νέμουνας-Γιούρα. (Πηγή https://kaunomuziejus.lt/en/plan-your-visit-to-kaunas-castle/kaunas-castle/ )

Αν έχετε τον χρόνο και είστε λάτρης των κάστρων, κάντε τον κόπο να μπείτε. Εμείς πάλι αν και θέλαμε πολύ, προτιμήσαμε να κάνουμε μια βόλτα στον εξωτερικό χώρο. Είναι ένα τόπος που εξίσου κοσμείται με γλυπτά από την αρχή έως το τέλος του.

Μάθετε περισσότερα για το κάστρο και κάντε τα κουμάντα σας. Αξίζει σίγουρα μια επίσκεψή σας!

Panoramic Point on the Hill of Owls

Μια εισαγωγική βόλτα στην πόλη και από εκεί βρεθήκαμε να ανηφορίζουμε τον λόφο. Το Panoramic Point on the Hill of Owls είναι το πιο ψηλό σημείο θεωρητικά, όπου μπορείς να δεις όλη την πόλη. Και ναι, αυτό ήταν στη λίστα μας.

Το μέρος απαρτίζεται από κουκουβάγιες – γλυπτά- και αυτό δίνει μια εξαιρετική αίσθηση στους τουρίστες. Δεν ξέρω βέβαια πως είναι να ξυπνάς μέσα στη νύχτα και να βλέπεις αυτό από το παράθυρο… Το πάρκο πάντως, δεν κρύβει την ηρεμία που διαθέτει και είναι ιδανικό για χαλάρωση, περπάτημα ή δραστηριότητες με την οικογένεια, όπως πικ νικ. Στο κέντρο θα βρείτε και την σημαία της Λιθουανίας να στέκεται και να αγναντεύει τον τόπο της.

🦉 Τα γλυπτά κουκουβάγιες είναι δημιουργίες του γλύπτη Vincas Grybas, που δίνουν στην περιοχή το μοναδικό της όνομα και χαρακτήρα.
Εδώ η αρχιτεκτονική αλλάζει και βγαίνει από το πρώην Σοβιετικό μοτίβο της.

Ακριβώς από κάτω συναντήσαμε το σπίτι / μουσείο πλέον, του . Εδώ πλέον βρεθήκαμε στην πηγή των έργων. Ο πατέρας πολλών γλυπτών “βρισκόταν εδώ”. Στο μουσείο στεγάζεται στο σπίτι που έχτισε ο Λιθουανός γλύπτης Juozas Zikaras (1881-1944) το 1933.
Ο Zikaras θεωρείται ένας από τους πρώτους επαγγελματίες γλύπτες της Λιθουανίας, με έργα που έγιναν εμβληματικά σύμβολα της ανεξάρτητης Λιθουανίας, όπως το Άγαλμα της Ελευθερίας.
Το μουσείο άνοιξε στις 18 Νοεμβρίου 2001, με αφορμή την 120η επέτειο της γέννησής του.

*Εδώ θα ήθελα να αναφέρω, πως πολλά από αυτά που συναντούμε στα ταξίδια μας, έρχονται τυχαία στον δρόμο μας. Και όπως λέμε πάντα ή τουλάχιστον όπως είχαμε πει και στο ταξίδι στην Σκωτία αλλά και το Μλάνο, βρισκόμαστε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή. Και αν αυτό δεν είναι τύχη, τότε τι μπορεί να είναι;

Κατηφορίζοντας, “πέσαμε” πάνω στο Tomo laiptai. Τι είναι αυτό; Ένα πάρκο με σκάλες που περιπλέκονται; Ένας ακόμα άθλος για όσους κυνηγούν σκάλες και ύψη; (Ναι μην απορείτε, το είδαμε και αυτό ψάχνοντας πληροφορίες).

Θα μπορούσε να είναι δημιούργημα του Escher . Η γνωστή εικόνα με τις αμέτρητες σκάλες που οδηγούν εκεί που ξεκίνησαν. Και αυτό σας το λέω, γιατί θύμιζε κάτι από αυτό. Αν και τις κατεβήκαμε δεν μετρήσαμε πόσες ήταν. Το σίγουρο είναι πως το Κάουνας φημίζεται για τις σκάλες που διαθέτει σε πάρκα.

Αν έχει κάποιος πληροφορίες για το Tomo laiptai (σκάλα), ας επικοινωνήσει μαζί μας ή ας μοιραστεί τη γνώση του.

Και από εκεί, βρισκόμαστε κεντρικά πλέον. Στον τεράστιο εκείνο πεζόδρομο που θα συναντήσουμε αμέτρητα καταστήματα και καφέ. Προτίστως όμως θα βρεθεί στο δρόμο μας το γλυπτό του
Jonas Vileišis στην λεωφόρο της Ελευθερίας που οδηγεί στο Ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Κάουνας (Kauno Šv. arkangelo Mykolo (Įgulos) bažnyčia). Παρακάτω βρίσκεται και το άγαλμα του Grand Duke Vytautas, το εθνικό θέατρο που ακριβώς απέξω έχει επίσης ένα άγαλμα.

Εδώ να αναφέρουμε πως επειδή είχε αρχίσει να χάνεται ελαφρώς το φως, ήταν για εμάς καμπανάκι πως από άμαξες θα βρισκόμασταν σε κολοκύθες και το ρολόι χτυπούσε. Επιστροφή και στροφή στο στενό S. Daukanto g. tiltas όπου είναι και η τελευταία μας στάση. Τίποτα από όλα αυτά δεν περιμέναμε να δούμε. Κυρίως γιατί εν μέρη πάμε στα τυφλά και όπου μας οδηγεί η διαίσθηση μας. Και διάολε δεν έχουμε πέσει ποτέ έξω!

Το σημείο αυτό έχει κάτι αγαπημένο των φιλάθλων. Τι έχει η Λιθουανία που το γνωρίζουν οι μπασκετόφιλοι; Μία από τις καλύτερες ομάδες μπάσκετ! Στα σκαλιά λοιπόν της γέφυρας θα βρείτε το
Zalgiris Taurus.

Αν περάσετε στην άλλη πλευρά, τότε σας περιμένουν μεγάλα εμπορικά κέντρα.

Και για να καταλάβετε λίγο την διαδρομή που κάναμε στην πόλη, με αρκετές στάσεις, δείτε το παρακάτω.

Να το κάνετε αυτό το ταξίδι, γιατί αξίζει όπως όλα!

Mobile archive