Το ταξίδι αυτό έγινε λίγο μετά την πρώτη επίθεση στο Παρίσι, στα γραφεία του Charlie Hebdo και δημοσιεύεται λίγο μετά τις επιθέσεις στις Βρυξέλλες, με θύματα του αεροδρομίου και όχι μόνο.
Ένας μικρός φόρος τιμής στα θύματα των κυβερνήσεων, των θρησκειών και των ενωμένων εθνών.
Συλλυπητήρια στις οικογένειες των τρομοκρατικών επιθέσεων, ανά τον κόσμο
Γενικές πληροφορίες:
Το Βασίλειο του Βελγίου, βρίσκεται στην βορειοδυτική Ευρώπη και συνορεύει με Ολλανδία, Γερμανία Λουξεμβούργο και Γαλλία. Έχει πληθυσμό 11.306.030 κατοίκους (εκτίμηση 1-2016) και έκταση 30.528 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Βρίσκεται μεταξύ της Γερμανικής και της Ρωμανικής Ευρώπης και είναι γλωσσικά και πολιτιστικά διαιρεμένο. Δύο είναι οι βασικές γλώσσες στο Βέλγιο: η Ολλανδική – που αποκαλείται μερικές φορές Φλαμανδική και η Γαλλική που ομιλείται στη Βαλλωνική Περιοχή στα νότια.Το Βέλγιο πήρε το όνομά του από τους πρώτους κατοίκους του, τους Βέλγους (Belgae), μια ομάδα κυρίως Κελτικών φυλών, που έδωσαν το όνομά τους και στην ρωμαϊκή επαρχία Gallia Belgica (Βελγική Γαλατία). Ιστορικά, το Βέλγιο είναι μέρος των λεγόμενων «Κάτω Χωρών», στις οποίες περιλαμβάνονται επίσης η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο. Από το τέλος του Μεσαίωνα μέχρι τον δέκατο έβδομο αιώνα ήταν ακμάζον κέντρο εμπορίου και πολιτισμού (εκτός να εξαιρέσεις τις βιαιοπραγίες που έκαναν στην Αφρική).
(Πηγή: Wikipedia)
Κυρίως θέμα:
Αν νομίζετε πως μπορείτε να πάτε στο Βέλγιο και να δοκιμάσετε ότι σοκολάτα υπάρχει, είστε τουλάχιστον γελασμένοι. Οι τιμές όχι μόνο δεν είναι θελκτικές για τον κοινό θνητό, και πόσο μάλλον Έλληνα, που κανονίζει οικονομικό 4ημερο ταξίδι (όπως εμείς), αλλά δεν φτάνει και η ποσότητα για να χορτάσεις.
Μπορείτε όμως να “ασελγήσετε” επάνω σε μικρές βάφλες. Θα τις βρείτε είτε σκέτες με λίγο σιρόπι που το κόστος δεν θα ξεπερνάει τα 2 ευρώ, είτε με σαντιγί, φρούτα και σιρόπι σοκολάτα που θα αγγίζει σχεδόν τα 4 ευρώ. Πολλά μαγαζιά κοντά στο κέντρο, σερβίρουν στο χέρι, μικρές βάφλες και μπορείτε να τα αναγνωρίσετε, από την ουρά που κάνει ο κόσμος για να φάει. Θα τα βρείτε κοντά στο μνημείο Manneken Pis, όπου βρίσκετε στην διασταύρωση των οδών Rue de l’Étuve/Stoofstraat και Rue du Chêne/Eikstraat
Αυτό καλύπτει τσέπη, κοινωνικότητα και λιγούρα μαζί.
Το ταξίδι αυτό, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, ήταν λίγο πολύ τελευταίας στιγμής και αυτό λόγω οικονομικού εισιτηρίου, από την πλέον κλασική εταιρία Ryanair (ευελπιστούμε κάποτε να γίνει με την χορηγία της).
Προς το παρόν σε κάθε προσγείωση θυμόμαστε πόσο θρησκευόμενοι ήμαστε και κάνουμε τον σταυρό μας (με μεγάλη επιτυχία).
Σημαντικές πληροφορίες γύρω από την κράτηση καταλύματος:
Σε τέτοια ταξίδια αστραπή, παίζει μεγάλο ρόλο η προσεκτική κράτηση δωματίου ή μάλλον η σωστή επιλογή.
Για αρχή είχαμε επιλέξει την ενοικίαση δωματίου μέσω Airbnb, αλλά δεν ήταν και η καλύτερη ιδέα μας… ήταν μεγάλο λάθος, κάτι όμως που διορθώθηκε άμεσα από το site που το είχαμε κλείσει και πήραμε τα χρήματά μας πίσω, την ίδια στιγμή. Αυτό μάλλον ήταν και το πρώτο λάθος.. (όχι τα λεφτά, μην τρελαθούμε). Και εκεί που σκεφτόμασταν τι να κάνουμε, τι λεφτά έχουμε και πως θα επιζήσουμε εμείς οι καλομαθημένοι κλασσάτοι, τσουπ, σαν από μηχανή Θεός, η τεχνολογία. Αυτό μας έδωσε την δυνατότητα να μετακομίσουμε στο διπλανό ξενοδοχείο, που βρήκαμε μέσα από την δύναμη της Google και το Booking. Και αυτό όχι γιατί δεν είχαμε δει το ξενοδοχείο, αλλά ψάχναμε με βάση το budget που είχαμε. Οπότε το ορίσαμε στην συγκεκριμένη μηχανή αναζήτησης και βρήκαμε κάτι οικονομικό. Βασικό ήταν, τα χρήματα που πήραμε πίσω και namaste πάλι μέσα στην ζέστη και σε καθαρά σεντόνια.
Γιατί πάντα υπάρχει λύση…
Βρεθήκαμε λοιπόν σε κάτι μικρό και οικονομικό (όπως είπα πιο πάνω), ακριβώς όπως το ζητήσαμε αν και δεν περιμέναμε στην κυριολεξία να είναι μικρό. Αν και ομολογώ πως μου άρεσε πάρα πολύ, γιατί και φωτεινό ήταν, και τις στέγες των Βρυξελλών κοιτούσαμε αλλά και γιατί είχε ρε φίλε ΚΑΛΟΡΙΦΈΡ! Να και κάτι που δεν βρίσκεις συχνά στην Ελλάδα (αστείο ντόπιων).
Και όσο σκεφτόμασταν πως ξεκινήσαμε ένα ταξίδι που όλα πήγαιναν στραβά, χτύπησαν καμπανάκια, πως “κάτσε ρε συ, έχουμε γνωστούς εδώ”… και όντως… ο κόσμος είναι τόσο μικρός όσο ένα τασάκι.
Επικοινωνήσαμε για αρχή με τους φίλους, Μιχάλη και Karolina, και οι 2 μέλη ενός από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα του Βελγίου, των Skeptical Minds. Σαν να βγαίνει ο ήλιος ξανά ένα πράμα. Κανονίσαμε να βρεθούμε για μια ζεστή σοκολάτα και να μας δείξουν τα αξιοθέατα στην πόλη.
Στην Ευρώπη για κάποιο λόγο, πέραν της Ελλάδας (δείγματα ότι δεν ανήκουμε σε αυτήν), όταν πας για καφέ ή σοκολάτα ή κάτι ρε αδερφέ, δεν σου φέρνουν νερό, αλλά το χρεώνεσαι έξτρα. Και όπως μας είπαν, καλύτερα να πάρεις αλκοόλ παρά νερό..
Πραγματικά είναι σαν να βρίσκεσαι μέσα σε ένα ποτήρι γάλα, όπου ξαφνικά συναντάς την σοκολάτα… Κάπως έτσι έγινε και με την φίλη Μαίρη, που είχα να δω κάτι χρόνια (και πολύ θα ήθελα να συναντήσω την κόρη της, μα δεν είχαμε χρόνο) όπως και (άκουσον άκουσον) το φίλο Παύλο, συμμαθητή από το δημοτικό, που κάποτε παίζαμε ξύλο!
Στην ουσία, φτάνει μια δημοσίευση στα social media που έχεις… από εκεί και πέρα, όλα θα κινηθούν σύμφωνα με τον κανόνα.
Εντάξει, τι άλλο να ζητήσεις σε μια ξένη χώρα;
Εφόσον λοιπόν βρήκαμε γνωστούς, τους φέραμε κοντά ώστε να γνωριστούν και να κρατήσουν επαφές, δοκιμάσαμε φαγητό στην Grand Place, μιλήσαμε ελληνικά, αγγλικά και ελάχιστα γαλλικά, ίσα για να ευχαριστήσουμε στα καταστήματα, μετακινηθήκαμε μέσα στο κέντρο της πόλης.
Επισκεφθήκαμε για αρχή το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Ένα ενδιαφέρον το έχει, καθώς ενημερώνεσαι για ιστορικά γεγονότα, τέχνη, επιστήμες αλλά και όλες τις χώρες που συμπεριλαμβάνουν την Ευρώπη.
Κατά το κλείσιμο της περιήγησης, μπορείς να αφήσεις το μήνυμα σου σε έναν μεγάλο ψηφιακό πίνακα, που έχουν την δυνατότητα να το βλέπουν όλοι όσοι βρίσκονται στον χώρο.
Ευελπιστούμε να εισακουστούμε βεβαίως βεβαίως.
Κατεβαίνοντας από το κοινοβούλιο, είδαμε το μικρό διάσημο αγαλματάκι Manneken Pis του Jerome Duquesnoy, όπου βρίσκετε στην διασταύρωση των οδών Rue de l’Étuve/Stoofstraat και Rue du Chêne/Eikstraat. Κομψό, γυμνό και με μικρές ιστορίες – μύθοι, να το περιτριγυρίζουν.
Ένα ακόμα εντυπωσιακό αξιοθέατο, είναι και το Atomium, όπου και σας προτείνουμε να το δείτε την ημέρα αλλά και σίγουρα το βράδυ, που κάνει την διαφορά.
Αν είστε θαυμαστές της Ασιατικής κουλτούρας, τότε μπορείτε να επισκεφθείτε την Κινέζικη Παγόδα και τους Γιαπωνέζικους Πύργους, που βρίσκονται στην Βόρεια πλευρά του βασιλικού πάρκου, στην περιοχή Laken. Φροντίστε από πριν να σιγουρευτείτε πως είναι σε λειτουργία.
Αξιοθέατα, υπάρχουν αρκετά στην πόλη, στην οποία μπορείς να περιπλανηθείς είτε με τα πόδια είτε με την συγκοινωνία. Σε περίπτωση που επιθυμείτε να νοικιάσετε αυτοκίνητο, να είστε πολύ προσεκτικοί για το που παρκάρετε.
Η αλήθεια είναι, πως μετρούσαμε τις ημέρες στα δάχτυλα, οπότε έπρεπε να βγάλουμε άμεσα ένα πρόγραμμα για το πως θα μετακινηθούμε, τι θα δούμε και ποιους ακόμα θα συναντήσουμε, καθώς τα άμεσα σχέδια μας περιλάμβαναν και έναν αξιόλογος καλλιτέχνη, τον Tim Roosen. Είχαμε σκοπό να επισκεφθούμε την γκαλερί που συντηρεί στο Sint Truiden (μια πολύ όμορφη τοποθεσία που θα αναλύσουμε λίγο πιο κάτω), να τον γνωρίσουμε από κοντά, να δούμε δουλειά του και φυσικά να ταξιδέψουμε και πάλι.
Δείγματα δουλειάς του, μπορείτε να βρείτε στον σύνδεσμο εδώ, καθώς και να μαθαίνετε νέα του.
Πριν καλά καλά φύγουμε από την Ελλάδα, είχαμε βγάλει πρόγραμμα για το τι θα βλέπαμε, που θα πηγαίναμε και τι θα κάναμε. Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν έγιναν, πέρα από την συνάντηση μας με τον Tim.
Ξεκινήσαμε ένα βροχερό πρωινό από το ξενοδοχείο μας στην οδό Rue de l’Étuve/Stoofstraat και Rue du Chêne/Eikstraat, για να πάμε να πάρουμε το τρένο από τον κεντρικό σταθμό των Βρυξελλών. Τα τρένα σχετικά άνετα και καθαρά (ίσως σε σχέση με τα δικά μας) και αν θυμάμαι σωστά, τύπου διώροφα.(Συνήθως κρατάω αποκόμματα από εισιτήρια, αλλά δεν βρίσκω κάτι τώρα, για να σας πω την τιμή και τα σχετικά).
Η μετακίνηση έγινε κυρίως με το τρένο, όπου και βρήκαμε οικονομικά πακέτα για Σάββατο & Κυριακή. Μπορούσες δλδ να βγάλεις πραγματικά φθηνό πακέτο για ένα διήμερο, κάτω των είκοσι ευρώ. Να το έχετε στα υπόψιν…
