Συγχωρέστε με για το αν είναι Bruge ή Brugge, αλλά το έβλεπα και με τους 2 τρόπους.
Το επόμενο πρωινό (μια ημέρα πριν βρεθήκαμε στο Βρυξέλλες) μας βρήκε με λιακάδα και εμάς να τρέχουμε σαν τους παλαβούς για να προλάβουμε το τρένο με τέρμα την παραμυθούπολη που μέχρι και η κουτσή Μαρία έχει επισκεφθεί. Μα δεν την αδικώ, γιατί και η διαδρομή με το τρένο ήταν όμορφη λόγω θέας, αλλά και το μέρος που αντικρίσαμε, ήταν πανέμορφο.
Σπίτια με στέγες που νόμιζες πως είναι ψεύτικες, σπιτάκια vintage σε αποχρώσεις λίγο πιο παλ αλλά με χρώμα, γεφυρούλες να ενώνουν πάρκα με πλακόστρωτα και χήνες να λιάζονται και να ξαποσταίνουν στην άκρη του ποταμού. Εάν αυτό δεν είναι τοπίο βγαλμένο μέσα από παραμύθι, τότε τι;
Στα δρομάκια μπορείς να διακρίνεις μια γραφικότητα και μια ηρεμία, καθώς πραγματικά σε έχει συνεπάρει η αρχιτεκτονική που καλά κρατεί. Άμαξες με άλογα για περίπατο, βαρκούλες που σε ταξιδεύουν στα κανάλια της περιοχής και λίγο πιο κει, στην άκρη της πόλης, να στέκεται ο ναός Church of Our Lady.
Church of Our Lady
Ο ναός χρονολογείται από τον 13ο – 15ο αιώνα και φιλοξενεί το γλυπτό του Μικελάντζελο από το 1504, Madonna and Child.
Θα το συναντήσετε και στην σχετικά πρόσφατη ταινία The Monuments Men.
Το γλυπτό αυτό, όχι μόνο ήταν μεγάλης συναισθηματικής αξίας αλλά ήταν και ένα από τα εκατομμύρια έργα τέχνης που κλάπηκαν από το 3ο Ραϊχ, κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ευτυχώς βρέθηκε λίγο μετά τον πόλεμο και παραμένει έως και σήμερα στον τόπο που ανήκει.
Αν έχετε χρόνο, μην βιαστείτε να προσπεράσετε τα αγάλματα που έχει, καθώς και να μπείτε λίγο πιο μέσα στο ναό (ναι αυτό έχει μια μικρή αξία, αλλά αξίζει).
Τι να δείτε
Εκκλησία, μουσεία, γραφικά μαγαζάκια, σπιτάκια με μικρές πόρτες λες και βγήκαν από το γραπτό του Τόλκιν (Hobbit), και ένα συναίσθημα να μην θες να φύγεις.
Και επειδή αναφέρθηκα σε μουσεία, να επισκεφθείτε το Μουσείο Καλών Τεχνών, που ένα μέρος του έχει δωρεάν πρόσβαση και μπορείτε να δείτε από κοντά γλυπτά, χαμένα στον κήπο, μέχρι έκθεση στο εσωτερικό του χώρου. Σίγουρα θα βρείτε έργα των Jan van Eyck και ο Marcel Broodthaers.
Αν και όταν ταξιδέψετε, δώστε την προσοχή σας τα εργόχειρα τύπου σεμεδάκια. Όπως εκείνα που κάνει η μαμά ή θείας μας, για την προίκα των κοριτσιών (γελάστε κυρίες μου, γελάστε μαζί μας). Θα τα βρεις σε μικρή ομπρέλα, ριχτό, μέχρι και μινιατούρα για μπρελόκ. Δεν γνώριζα αν είναι κάτι σχετικό με την τέχνη ή την κουλτούρα τους, οπότε και πήρα το θάρρος να ρωτήσω. Στα παλιά τα χρόνια, οι γυναίκες της περιοχής έπλεκαν τέτοιου είδους “Λευκά Είδη”, για να μπορούν να βγάζουν χρήματα και να συντηρούν την οικογένεια τους.
Είναι κάτι λοιπόν που μέχρι και σήμερα, κάνουμε και στην Ελλάδα.
Όσο προχωράς μέσα στην πόλη, παύεις να συναντάς πολλά γραφικά τουριστικά μαγαζιά, καθώς μπροστά τους υψώνεται η Πλατεία της Αγοράς με τα τεράστια γοτθικά κτίσματα όπως και το καμπαναριό της Brugge.
Κόσμος αρκετός, που σε περίπτωση που είσαι φοβικός, καλύτερα κάτσε σπίτι και στην φορμόλη.
Μπορείς επίσης να περιπλανηθείς στην Λίμνη της Αγάπης, στην Παλιά Πόλη (κάτι που κάνουμε φτάνοντας στην πόλη), τη Βασιλική του Ιερού Αίματος όπου και αφορά μια Ρωμαιοκαθολική βασιλική που χτίστηκε το 12ο αιώνα.
Ιδιαίτερη αίσθηση μου έκανε το πόσο καθαρό είναι το μέρος και φυσικά η αρχιτεκτονική που έχει διατηρηθεί σε όλα τα κτίρια που συναντάς στο δρόμο σου. Από πολύχρωμες οροφές έως ολάκερα τα κτίσματα, από σωστά τοποθετημένα τα παράθυρα μέχρι την διάταξη των αυτοκινήτων.
Θα μου πεις τα περισσότερα μοιάζουν. “Ε και”, θα σου πω εγώ, “Μπας και θα χαθείς ή θα μείνεις εκεί μια ζωή”;
Μια ημερήσια δεν αρκεί, αν και αρκετός κόσμος, όπως κάναμε και εμείς, φεύγουν με το τελευταίο τρένο. Παρόλα αυτά, υπάρχουν παραδοσιακές πανσιόν μέχρι και πιο μοντέρνα ξενοδοχεία στην κεντρική εμπορική πλατεία, καθώς και κάθε λογής μαγαζί.
Οι τιμές παραμένουν υψηλές, οπότε υπολόγισε το λίγο στο κομπόδεμα που θα κάνεις.
Ένας προορισμός που αξίζει σίγουρα, ακόμα και για 3 – 5 ημέρες.