Στην πόλη του Μιλάνου θα βρεις το Cimitero Monumentale που θεωρείται ένα από τα αξιοθέατα της πόλης. Μπορεί να ακούγεται creepy, φιλοξενεί όμως μνημεία, τάφους ανάλογων θρησκειών, όπου μοιάζει να επισκέπτεσαι μουσείο.
Το ταξίδι αυτό ανήκει στο παρελθόν και συγκεκριμένα στο 2016, όπου κάναμε το πρώτο ταξίδι μόνοι μας, χωρίς παρέα ή γνωστούς για 6 μέρες.
Αν έχετε σαν προορισμό το Μιλάνο, να σας πω πως μπορείτε να το δείτε μέσα σε 3 ημέρες το πολύ. Μπορείτε να διαβάσετε εδώ αναλυτικά.
Κλασικά όπως κάνουμε σε κάθε ταξίδι, βάζουμε pins στο google maps και επισκεπτόμαστε τα σημεία εκείνα της πόλης, που θέλουμε. Ένα από αυτά, ήταν και το Cimitero Monumentale di Milano. Βρίσκεται ελάχιστη ώρα έξω από το κέντρο της πόλης, όπου αν αντέχεις το περπάτημα και θέλεις να δεις και άλλα σημεία της πόλης, τότε είναι το ιδανικό.
Cimitero Monumentale di Milano
Θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα νεκροταφεία στην Ιταλία και το καταλαβαίνεις από τα “επίπεδα” που έχει και τα μονοπάτια που πρέπει να ακολουθήσεις. Εμείς το κάναμε σχεδόν μια ώρα και κάτι όπου σίγουρα δεν τα είδαμε όλα.
Εντάξει δεν λέω ότι ανοίγει η καρδιά σου, πόσο μάλλον αν πας μόνος, δεν έχει κόσμο και κάποια στιγμή, αυτή η νεκρική σιωπή, μπορεί να σε φρικάρει. Ξεκινάει από την είσοδο του κοιμητηρίου, όπου πραγματικά θα δεις άπειρα αγάλματα, προτομές και ότι βάζει το μυαλό σου.
Μπορείς να επισκεφτείς κάθε σημείο του χώρου, να περπατήσεις, να φωτογραφήσεις αλλά και να μάθεις. Καθαρό και προσεγμένο μέρος, ακόμα και αν περιπλανηθείς μέσα σε κάποια παλαιότερα μαυσωλεία, που μπορεί να έχουν χάσει το χρώμα και την υποδομή. Η ανατριχίλα θα έρθει όπως και να χει.
Λίγα λόγια
Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Carlo Maciachini. Η προοπτική ήταν να φιλοξενήσει πολλών λογιών νεκροταφεία σε ένα ομαδικό σημείο, χωρίς να απλώνεται στην πόλη.
Ουσιαστικά λειτουργεί από το 1866, έως και σήμερα. Χώρος τέχνης ξεκάθαρα. Καθώς θα βρεις ιταλικά γλυπτά, ναούς της Αρχαία Ελλάδας (προσομοίωση), περίτεχνα οβελίσκοι και άλλα πρωτότυπα έργα, όπως μια κλιμακωτή έκδοση της στήλης Trajan.
Αρκετοί τάφοι ανήκουν σε μεγάλες δυναστείες της πόλης και όχι μόνο. Ο σχεδιασμος ανήκει σε καλλιτέχνες όπως οι Adolfo Wildt, Giò Ponti, Arturo Martini, Agenore Fabbri, Lucio Fontana, Medardo Rosso, Giacomo Manzù, Floriano Bodini και Giò Pomodoro.
Η κύρια είσοδος είναι μέσα από το μεγάλο Famedio, ένα τεράστιο κτίριο τύπου “Hall of Fame”. Νέο-μεσαιωνικό στιλ, κατασκευασμένο από μάρμαρο και πέτρα που περιέχει τους τάφους μερικών από τους πιο τιμημένους πολίτες της πόλης και της χώρας. Μέσα σε αυτό συμπεριλαμβάνεται και του μυθιστοριογράφου Alessandro Manzoni.
Ιστορία
Δεν είναι ένα απλό νεκροταφείο και αυτό γιατί μπορεί να θεωρηθεί μουσείο, λόγω των αγαλμάτων που περιέχει. Είναι το μεγαλύτερο της Ιταλίας μαζί με το Cimitero Maggiore, ίσως και της Ευρώπης.
Χαρακτηρίζεται από τα μοναδικά αγάλματα και μνημεία που περιέχει.
Το Civico Mausoleo Palanti σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Mario Palanti και στην ουσία είναι τάφος – μνημείο “Milanesi”. Είναι αφιερωμένο στους 800 κατοίκους του Μιλάνου, που σκοτώθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί.
Είναι ένας χώρος ανάπαυσης που φιλοξενεί διάφορες θρησκείες, όπως Εβραίους.
Cimitero Monumentale di Milano: Εβραϊκή πλευρά
Σχεδιάστηκε από τον Carlo Maciachini και λειτούργησε το 1872 ως υποκατάστατο των νεκροταφείων Porta Tenaglia, Porta Magenta και Porta Vercellina. Βρίσκεται ανατολικά του καθολικού νεκροταφείου και έχει ξεχωριστή είσοδο. Μπορείς όμως να βρεις πρόσβαση και από μέσα.
Θα παρατηρήσεις πως η αρίθμηση των τάφων επαναλαμβάνεται. Αυτό οφείλεται επειδή το νεκροταφείο υποδιαιρείται σε 6 χωράφια και μια προσθήκη στην ανατολική πλευρά. Υπάρχουν επίσης τρία κοινά στρέμματα, ένα εκ των οποίων για τα παιδιά, με ταφές μεταξύ 1873 και 1894, με μικρές ταφόπλακες έχοντας επάνω όνομα, επώνυμο και ημερομηνία θανάτου στο έδαφος.
Συμπεριλαμβάνονται ταφές από το 1778. Όπως και εκείνες εις μνήμην των ανθρώπων που σκοτώθηκαν από τους Ναζί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή στη λίμνη Maggiore (σφαγή Meina).
Υπάρχουν πολλά μνημεία καλλιτεχνικής αξίας που χτίστηκαν από σημαντικούς αρχιτέκτονες και γλύπτες. Περιγράφονται όλα στο βιβλίο οδηγιών των Giovanna Ginex και Ornella Selvafolta.
Αρχιτέκτονες
Οι ακόλουθοι αρχιτέκτονες εργάστηκαν και δημιούργησαν στην ουσία τέχνη, για το εβραϊκό τμήμα: Carlo Maciachini (ιερά Davide Leonino e Pisa), Giovanni Battista Bossi (τάφος Anselmo de Benedetti), Ercole Balossi Merlo (ιερός Leon David Levi), Luigi Conconi (ιερό Segre), Giovanni Ceruti ( ιερό Vitali), Carlo Meroni (τάφος Taranto), Cesare Mazzocchi (ιερό Giulio Foligno), Manfredo d’Urbino (ιερό Jarach, τάφος Mayer, τάφος Besso, Μνημείο των Εβραίων Μαρτύρων του Ναζισμού), Gigiotti Zanini (τάφος Zanini), Adolfo Valabrega (ιερό Moisé Foligno), Luigi Perrone (ιερό Goldfinger) και οι γλύπτες Mario Quadrelli (ιερό Πίζα).
Επισης: Giuseppe Daniele Benzoni (τάφος Ottolenghi Finzi), Luigi Vimercati (τάφος Estella Jung), Agostino Caravati (τάφος Alessandro Forti), Rizzardo Galli (τάφος Vittorio Finzi), Enrico Cassi (τάφος De Daninos), Attilio Prendoni (τάφος Errera και Conforti), Eduardo Ximenes (ιερό Treves), Giulio Branca (τάφος Giovanni Norsa). Fratelli Bonfanti (τάφος Davide και Beniamino Foà), Enrico Astorri (τάφος Καρολίνα Πάδο va e Fanny Levi Cammeo), Egidio Boninsegna (τάφος Giuseppe Levi), Dario Viterbo (colombarium Levi Minzi), Giannino Castiglioni (τάφοι Ettore Levis και Goldfinger). Τέλος Adolfo Wildt (τάφος Cesare Sarfatti), Eugenio Pellini (τάφος Bettino Levi) Minerbi (τάφος Renato del Mar), Roberto Terracini (τάφος Nino Colombo).
Το κεντρικό κτίριο εμπλουτίστηκε τον Μάιο του 2015 με καλλιτεχνικά παράθυρα. Αντιπροσωπεύουν τις 12 φυλές του Ισραήλ από τον καλλιτέχνη Diego Pennacchio Ardemagni.
Κρεματόριο
Είναι το πρώτο κρεματόριο που άνοιξε στον Δυτικό κόσμο, το 1876 και λειτούργησε μέχρι το 1992. Όπως και με άλλα πρώιμα κρεματόρια στην Ιταλία, χτίστηκε στην ελληνική αρχιτεκτονική αναβίωσης.