Το Bernardine cemetery βρίσκεται στη δεξιά όχθη του ποταμού Vilnia και βρίσκεται στην Δημοκρατία Ουζούπης, Δεν είναι ένα κλασσικό νεκροταφείο αφού χρονολογείται από το 1810 και φήμες λένε πως πρόκειται για το δεύτερο παλαιότερο νεκροταφείο στο Βίλνιους.
Είναι ένα από τα τρία παλαιότερα κοιμητήρια
στο Βίλνιους της Λιθουανίας και καλύπτει περίπου 38.000 τετραγωνικά μέτρα με περίπου 14.000 θέσεις ταφής. Ιδρύθηκε το 1810 από τους μοναχούς Βερναρντίνους της εκκλησίας του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, ανατολικά του κέντρου της πόλης.
Σε αρκετές χώρες βρίσκουμε τα κοιμητήρια αν όχι μέσα στην πόλη, τότε έξω από αυτήν, λόγω πληθυσμού. Σε αυτήν την περίπτωση, βρίσκεται στα όρια του Uzupi και έρχεται από τις τσαρικές αρχές της Ρωσικής Αυτοκρατορίας που απαγόρευαν την ταφή των νεκρών κοντά σε εκκλησίες. Το αποτέλεσμα ήταν τότε οι κάτοικοι του Vilnius να μεταφέρουν το νεκροταφείο στα τότε περίχωρα της πόλης.
Bernardine cemetery entrance
Η είσοδος του
βρίσκεται στην οδό Žvirgždyno g. 3, Vilnius, 01205 Vilniaus m. sav. Για να το βρεις πιο εύκολα, κάνε αναζήτηση στο google maps.
Δεν είναι δύσκολο μονοπάτι, ίσα ίσα που είναι γραφικό, γεμάτο εικόνες, χρώματα και αρώματα από τη φύση. Το πράσινο των δέντρων κατά την άνοιξη και το κίτρινο μπορντό που εμείς συναντήσαμε το Φθινόπωρο, είναι από αυτά τα μαγικά που αξίζει να απολαμβάνεις κάθε ώρα και στιγμή. Δεν είναι κάτι που το έχουμε δεδομένο δυστυχώς.
Ψάχνοντας να βρω τις πληροφορίες μου, είδα εικόνες της άνοιξης που δείχνει -αν και νεκροταφείο- μια εκπληκτική ομορφιά.
“Αν και το έχω ξανα πει στο παρελθόν για αυτήν την κατηγορία, ξέρω πως δεν είναι εύκολο να αρέσει σε όλους. Είναι θέμα αισθητικής, τέχνης, γνώσης και ιστορίας και είναι ο λόγος που θέλουμε να επισκεπτόμαστε όσο πιο πολλά μπορούμε.
Κάπως έτσι και το συγκεκριμένο. Εδώ να αναφέρω πως στο εξωτερικό θα δεις αρκετά παράθυρα να έχουν θέα τον χώρο του νεκροταφείου και αυτό όπως φαίνεται είναι κάτι που δεν τρομάζει, αφού είναι κομμάτι στον κύκλο της ζωής. “
Όπως θα είδατε παραπάνω, η είσοδος βρίσκεται πλέον ανάμεσα σε κατοικίες, κάτι που φυσικά ήρθε μετέπειτα αφού όπως αναφέραμε, μεταφέρθηκε πρώτο στην άλλη άκρη της πόλης.
Η μεγάλη του έκταση, έχει εδαφικές διακυμάνσεις, κάτι που έχει να κάνει με την τοποθεσία που βρίσκεται. Το κατηφορικό έδαφος στη μια πλευρά του, είναι σημείο που οδηγεί (οκ μην το ακολουθήσεις) στο ποτάμι. Υπάρχει κίνδυνος να πέσεις, οπότε δεν το προτείνουμε. Βέβαια όταν βρεθείς εκεί θα παρατηρήσεις πως ακόμα και σε εκείνα τα σημεία γινόντουσαν ενταφιάσεις. Κάτι που μου έκανε εντύπωση, καθώς η κλίση του εδάφους είναι μεγάλη.
Ας ξεκινήσουμε όμως την ξενάγηση και ας μάθουμε για αυτό το μέρος.
Το Bernardine Cemetery / Bernardinų kapinės(Λιθουανικά)
αποτελεί ένα όμορφο κόσμημα για την τοπική ιστορία. Όπως και να το κάνουμε είναι ένα κόσμημα του 19ου αιώνα, που χαρακτηρίζεται από χαρακτηριστικά κλασικισμού. Για τους άπιστους να πούμε πως ανακηρύχθηκε μνημείο ιστορίας δημοκρατικής σημασίας το 1969. Αποτελεί τον τόπο αιώνιας ανάπαυσης διαφόρων πολιτιστικών, κοινωνικών και επιστημονικών προσωπικοτήτων για περισσότερα από 200 χρόνια.
Αρχές του 19ου αιώνα
Σε όλη την Ευρώπη, τα νεκροταφεία απομακρύνονται από τις αστικές περιοχές, και το Βίλνιους δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Εντός των ορίων της πόλης, η γερμανική ρωμαιοκαθολική κοινότητα του Αγίου Μαρτίνου στην εκκλησία της Αγίας Άννας δεν μπορούσε πλέον να θάψει τα μέλη της κοινότητάς της στο υπόγειο της εκκλησίας του Αγίου Ιγνατίου, οπότε ζήτησε άδεια από τη διοίκηση της πόλης για να δημιουργήσει ένα νέο νεκροταφείο. Η άδεια χορηγήθηκε δεόντως και οι Γερμανοί Καθολικοί υποσχέθηκαν να παράσχουν αιώνιο τόπο ανάπαυσης και για άλλους πιστούς.
Church of St. Francis of Assisi
Vilniaus šv. Pranciškaus Asyžiečio (Bernardinų) parapija
Ο πρώτος καταγεγραμμένος
Στις 2 Οκτωβρίου 1810, θάφτηκε ο Antanas Skimburovičius, ο οποίος ξεκίνησε την ιστορία του νεκροταφείου Bernardine, η οποία συνεχίζεται για περισσότερα από 200 χρόνια. Κανείς δεν γνωρίζει ή έχει στοιχεία για αυτόν ή την οικογένεια του.
Η αρχή έγινε και το μέρος άρχισε να πολλαπλασιάζεται. Για τον λόγο αυτό χρειάστηκε φύλαξη των φέρετρων και των κασετών των νεκρών ενώ το 1827 προστέθηκε το παρεκκλήσι του νεκροταφείου, όπου πήρε τη σημερινή του μορφή το 1861, όταν του παραχωρήθηκε ένα νέο οικόπεδο.
Το νεκροταφείο Bernadine πήρε το όνομά του
από το γεγονός ότι το διαχειριζόταν εκείνη την εποχή η εκκλησία Bernardine του Βίλνιους. Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, το νεκροταφείο αυτό ήταν εξίσου σημαντικό με το νεκροταφείο Rasos, το οποίο άνοιξε εννέα χρόνια πριν από το νεκροταφείο Bernardine.
Σύντομη ιστορία
Η ημερομηνία ίδρυσης του νεκροταφείου -1810- μαρτυρείται από την κατασκευή ενός πέτρινου παρεκκλησίου σε στυλ κλασικισμού. Μια πολωνική αναμνηστική πλάκα στα θεμέλια του παρεκκλησίου δήλωνε κάποτε ότι το νεκροταφείο ανήκε στην Εκκλησία των Βερναρδινών του Βίλνιους, η οποία τέλεσε εκεί την πρώτη της λειτουργία.
Ένας πέτρινος φράχτης, μια πύλη με καμπαναριό και μια ξύλινη πύλη που θυμίζει εξοχική κατοικία, καθώς και ένα φυλάκιο περιβάλλαν το νεκροταφείο το 1812. Εδώ να πούμε πως το φυλάκιο υπάρχει έως και σήμερα.
Το 1814, το νεκροταφείο έγινε το ενοριακό νεκροταφείο της Εκκλησίας των Βερναρδίνων και σύντομα χτίστηκαν κιονόκρανα. Τα φέρετρα τοποθετήθηκαν στις κόγχες τους και τοιχοκολλήθηκαν.
Bernardine Cemetery (Lithuanian: Bernardinų kapinės-Mister Evans
Το 1827 χτίστηκε ένα παρεκκλήσι και στο υπόγειό του εγκαταστάθηκε μια κρύπτη με κατακόμβες. Τον 19ο αιώνα, το νεκροταφείο έμοιαζε με πάρκο. Τα δέντρα, οι θάμνοι, το λιθόστρωτο κεντρικό μονοπάτι και τα μικρότερα μονοπάτια με θέα το ποτάμι προσέλκυαν τους κατοίκους της πόλης και οι επιγραφές των επιτύμβιων λίθων προσκαλούσαν τους ανθρώπους να σταματήσουν και να προσευχηθούν. Την άνοιξη το μέρος κυριολεκτικά ανθίζει τόσο που σου κάνει αίσθηση να πας για πικνικ αν όχι για βόλτα. Ένας κήπος της χαμένης Εδέμ σε λίγο πιο μακάβριο ύφος… oh well δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας.
Η επέκταση του νεκροταφείου έγινε το 1860. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εγκαταλείφθηκε ως επί το πλείστον άρχισε να υποβαθμίζεται. Σταμάτησε να λειτουργεί και να προσφέρει τις υπηρεσίες του το 1970. Από τότε μέχρι πρόσφατα παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητο. Πολλοί από τους παλαιότερους τάφους είχαν βυθιστεί στο έδαφος και καλύφθηκαν από βρύα. Το ανατολικό κολυμβήθρο είχε εξαφανιστεί σχεδόν εξ ολοκλήρου. Η αποκατάσταση και ανακατασκευή των κτιρίων και των μνημείων του, συμπεριλαμβανομένου του δυτικού μέρους, άρχισε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έως και σήμερα.
Οι διασημότητες
Ως πρώτο νεκροταφείο του Βίλνιους απέκτησε μεγαλύτερη προβολή από το νεκροταφείο της Βερναρντίνης, αν και αυτό είναι επίσης ο τόπος ανάπαυσης ορισμένων αξιόλογων και άξιων πολιτών του Βίλνιους, όπως ο Λεόν Μπορόφσκι. Ήταν ο πρώτος που παρατήρησε το ταλέντο του Adam Mickiewicz και αναφώνησε: «Μια ιδιοφυΐα, μια ιδιοφυΐα γεννήθηκε στη χώρα μας!» .
Ο διάσημος φωτογράφος Stanisław Filibert Fleury και ο εξίσου διάσημος Józef Czechowicz βρίσκονται επίσης θαμμένοι σε εκείνο το σημείο, όπως και οι εκπρόσωποι της οικογένειας Jundziłł – διάσημοι επιστήμονες,.
Οι ζωγράφοι Kanuty Rusiecki, Bolesław Rusiecki, Aleksander και Wincenty Sleńdziński.
Ο καθηγητής ιατρικής Konstanty Porcianko, ο γιατρός και εξερευνητής του Βίλνιους Władysław Zahorski και η ζωγράφος και πιλότος Janina Dłuska.
Θα βρείτε τον τάφο της μητέρας του πρώτου επικεφαλής της σοβιετικής μυστικής υπηρεσίας και πολλών άλλων.
Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, ανά πόλη υπάρχουν οδηγεί που μπορούν να σας καθοδηγήσουν και να σας δώσουν της πληροφορίες που χρειάζεστε, ακόμα και για ένα νεκροταφείο.
Ας πούμε κάτι σαν αυτό που κάνουμε εμείς 🙂
Εν τόπο χλοερό…
Δεν υπάρχει νεκροταφείο που να μην περιλαμβάνει σπουδαία πρόσωπα της εποχής, πόσο μάλλον όταν τα χρόνια του ξεπερνούν τα 200. Αναφέραμε κάποια παραπάνω αλλά η λίστα είναι μεγάλη ακόμα.
Helena Dzierżyńska (1849-1896), μητέρα του Felix Dzerzhinsky
Stanisław Bonifacy Jundziłł (1761-1847), Πολωνο-Λιθουανός βοτανολόγος και ανθοκόμος, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Βίλνιους και επικεφαλής του Βοτανικού Κήπου
Kazimieras Kairiūkštis (1886-1918), Λιθουανός μηχανικός
Vytautas Kairiūkštis (1890-1961), Λιθουανός ζωγράφος
Włodzimierz Mazurkiewicz – Πολωνός πιλότος και μηχανικός
Franciszek Narwojsz (1742-1819) – Πολωνο-λιθουανός μαθηματικός και μηχανικός
Valdas Herkus Neimantas (1966-2005),[1] ο κύριος σχεδιαστής της Δημοκρατίας Užupis
Zachariasz Niemczewski (1766-1820) – Πολωνο-Λιθουανός καθηγητής μαθηματικών
Antanas Ramonas (1946-1993), Λιθουανός συγγραφέας
Stanisław Rosołowski (1797-1855), Πολωνός συγγραφέας και γιατρός
Kanuty Rusiecki – Πολωνο-λιθουανός ζωγράφος
Ludwik Sobolewski (1791-1830), Πολωνός συγγραφέας και ιστορικός, έπαρχος της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου του Βίλνιους
Józef Szeliga-Bieliński (1848-1926), πολωνός γιατρός και ιστορικός, ο πρώτος επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Stefan Batory
@jogogou we found the 2nd oldest #Cemetery in #vilnius #uzupis 200 years old #fyppppppppppppppppppppppp #cemeteryexploring #story #travelblogger #travelblog #fyp #traveltiktok #travelblog #CapCut ♬ πρωτότυπος ήχος – Jo Gogou
